Die duizenden dingen..
Onvolledige zinnen. De ene zonder begin, de andere zonder einde. Ergens in mijn hoofd is het een verhaal die jij nooit zou horen. Het verdriet om onze gebroken liefde. De pijn omdat we alle bij weten dat het niet meer te proberen is. Omdat het altijd kapot gaat. Maar vechten is zo moeilijk als je het alleen moet doen. Samen stonden we sterk. Maar het moet van 2 kanten komen. Want liefde is niet iets die je zomaar krijgt. Vroeger. Vroeger was het makkelijker voor je. Je hoefde maar in je handen te klappen en je had me. Je moest maar even in mijn ogen kijken en ik nam je terug. Je speelde met me alsof je me had gekocht. Je maakte me gelukkig en ongelukkig op hetzelfde moment. Ik was boos en kapot, maar ik deed alles voor je. Uit liefde. Liefde die niet weg wil gaan. Telkens opnieuw was ik bang om je weer kwijt te raken, weer te moeten loslaten. Dus klampte ik me aan je vast. Want elke keer je wegging, liet je een leegte na. Een angstige leegte. Steeds opnieuw was ik bang dat het de laatste keer was dat je me kuste. Me zei dat je van me hield. Die dag was gekomen, en niet op een manier dat ik het me voorstelde. Je kon het niet, ik hield je te hard bij me. Maar ik kon je niet vertellen wat ik voelde. Waarom ik het deed. Zonder te beseffen maakte ik je ongelukkig, terwijl dat nooit mijn bedoeling was geweest. Ik moest mezelf er maandenlang steeds opnieuw aan doen herinneren dat je er wel was, maar niet meer voor mij. Je bleef weg en ik dacht dat mijn liefde stilaan wegging. Lange tijd zag ik je nog amper, dan niet meer. Maar toen was je terug, onverwacht, maar daar. Ik wilde je negeren, mezelf negeren en doorgaan met wat ik al maanden deed. Maar het werd moeilijker. We praatten terug, je leek weer de persoon die ik leerde kennen. Maar het was anders, bijna afstandelijk, alsof je bang was iets verkeerd te doen. Maar je deed liever. Je liet me niet meer komen naar jou, maar jij kwam naar mij.
Tot nu, ik zie je nog amper. Maar mijn liefde voor jou is sterker dan het ooit is geweest. Ik wil je zoveel vertellen, gewoon bij je zijn en je laten voelen wat ik voel. Maar je ontloopt me. En ik mis je.
Er zijn nog geen reacties.