Justin Bieber 27-03-11 @Ahoy Rotterdam.
Justin Bieber My World Tour 2011.
@Ahoy Rotterdam.
Op een doodnormale dag, een paar dagen voor de kaartverkoop begon, leerde ik Vera kennen. Omdat we bij elkaar in de buurt wonen, hadden we besloten dat we samen naar het concert zouden gaan. Onze ouders vonden dat geen probleem, en op de datum van de verkoop zat Vera om 9 uur achter de pc. Drie kwartier laten kreeg ik een sms’je dat de kaartjes binnen waren. Ik freakte hem nog net niet.
Zaterdag 26-03-11.
Ik was ontzettend zenuwachtig toen ik wakker werd, en ik snapte niet echt goed waarom. Het concert was pas de volgende dag, dus waarom had ik nu al de kriebels? Toen ik rond half 2 richting het dorpscentrum fietste kon ik de grijns niet van mijn gezicht halen. Ik heb Leila even verveeld met wat Justin Bieber weetjes, omdat ik de vorige dag naar de film was geweest. Ze vertelde me doodleuk dat ik gek was, waarop ik antwoordde dat ik dat allang wist. Rond een uur of half 4 begon het jeugdconcert van muziekvereniging Concordia. Mike had me doodleuk meegedeeld dat ik ook mee moest doen, en tijdens de repetities donderdag avond kreeg hij dan ook vaak dodelijke blikken over zich heen. Samen met Frank en Robin zat ik daar doodleuk voor het publiek, die ik niet eens kon aankijken zonder de slappe lach te krijgen. Wel kregen we een applaus, wat ik zeker niet had verwacht omdat het verdomd slecht ging. Toen het concert was afgelopen ben ik ook meteen naar huis gegaan, heb me alvast voorbereid op de volgende dag en sloot me op in m’n kamer met de muziek van Justin Bieber.
Zondag 27-03-11.
Om 8 uur in de ochtend opende ik me ogen al, met een grote grijns toen het tot me doordrong dat ik over een paar uur mijn grote idool zou zien. Omdat ik toch niet meer in slaap kon vallen ben ik maar naar beneden gedonderd, waar ik alweer verbaasd werd aangekeken. Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik een keer vroeg wakker ben? Ik heb me snel aangekleed, na een uur beneden te hebben gezeten, en ben toen met de hond gaan lopen omdat ik mijn energie kwijt moest. En toen sprak ik Femke op msn, we waren beide ontzettend hyper, maar kwamen er toch uit dat we elkaar nu toch een keer in het echt wouden zien. We besloten dat ik Femke op de hoogte zou houden van m'n reis, en als ik eindelijk bij Ahoy was, en Femke zou sms’en als ze bij Ahoy was, en richting de fans liep. Ik heb me snel klaargemaakt, m’n tas ingepakt voor een twee uur durende reis, en ontzettend vaak gecontroleerd of ik mijn kaartje wel bij me had. Ik zei Femke gedag, die me veel succes wenste met de reis, waarop ik doodleuk antwoordde dat dat wel zou lukken, en dat ze geen sms’je zou krijgen met daarin ‘we zijn verdwaald’ waardoor Femke in de lach schoot. Ik melde me af en reed even later samen met m’n moeder naar station Vorden. Toen de trein aankwam rijden gaf ik me moeder een dikke knuffel, ze wenste me veel plezier. Beide wisten we niet dat ik haar even later, paar uur later, huilend zou opbellen. Ik stapte in de trein en sms’te Vera, die ook in de trein zat. Toen ik aankwam bij Zutphen, reed de trein richting Apeldoorn net weg, ik bleef er doodleuk staan met een grijns op mijn gezicht. Even later kwam Vera aan lopen en zijn we in de trein naar Apeldoorn, die 15 minuten later doodleuk kwam aanrijden, gaan zitten. Vera vroeg of ik me kaartje mee had, waarna ik hetzelfde vroeg. Beide hadden we gelukkig ons kaartje mee. Onderweg naar Utrecht kreeg ik een aantal sms’jes van Diana, die vroeg hoe laat we zouden aankomen, en waar we zaten. In Utrecht vond ze me uiteindelijk eerder dan dat ik haar zag. Ook Nica stond op het station, samen met haar moeder. Nadat die twee afscheid hadden genomen zijn we naar Vera gelopen. En toen kon onze reis naar Rotterdam Centraal beginnen. Wat er toen precies allemaal gebeurde weet ik niet meer, wel weet ik dat we, toen we bij Rotterdam waren, meteen een wc hebben opgezocht en daarna de ticket-hok van de metro. Waar we al snel een aantal mede Beliebers tegen kwamen. Nadat we allemaal een kaartje hadden zijn we opzoek gegaan naar de metro, die wonder boven wonder nog heel makkelijk te vinden was, en waar we nog meer Beliebers tegen kwamen. Toen de metro aankwam rijden zijn we met z’n allen bij elkaar gaan zitten, wat al snel een vrolijke boel werd. Wel vroegen we ons af waar we eruit moesten, en gelukkig voor ons lette Nica toch nog een beetje op. Toen we bij Zuiderplein aankwamen wisten we eerst niet welke uitgang we moesten nemen, maar met behulp van een vriendelijke vader kwamen we uiteindelijk toch aan bij Ahoy Rotterdam. Het terrein stond al helemaal vol met fans, en tot onze grote schrik ontzettend veel camera’s, die we vrolijk probeerde te ontwijken. We gingen even bij het kraampje kijken, die op het terrein stond, en o my gosh wat was het daar duur. Omdat het m’n moeders geld was, besloot ik dat ik wel mocht kopen. Uiteindelijk heb ik een tourshirt en één of ander vaag lichtding gekocht. Ik wou ook eerst twee armbandjes kopen, maar dat heb ik uiteindelijk toch niet gedaan, waar ik nu spijt van heb. Toen we het kraampje, nou ja ons portemonnee, hadden leeg gekocht gingen we kijken bij de tourbussen. We kwamen er heel veel tegen, maar niet die van Justin Bieber. Ook hebben we nog even vrolijk gepraat met de bewakers die bij de hekken stonden, in een poging iets meer te kunnen zien van de tourbussen, helaas werkte het niet. Toen besloten we maar het voorbeeld te volgen van een aantal fans, die gewoon op de grond lagen. Ik gooide mijn vest op de grond en ben toen maar gaan liggen. Ik zag heel veel wielen, en heel veel schoenen, maar niet die van Justin. Toen het me te koud werd, en we er achter kwamen dat Justin toch wel binnen zou zijn, zijn we weer richting het terrein gaan lopen. Omdat we toch wel langzamerhand honger kregen, gingen we op weg naar het friettentje bij Ahoy, waar je tot grote ergernis van Diana niet kon pinnen. Die vrouw, meisje, zei dat we in dat andere gebouw wel konden pinnen. Met een grote boog, om de camera’s te ontwijken, liepen we naar het andere gebouw. Waar we niet binnen kwamen omdat die bewaker stront eigenwijs was. Dus liepen we vrolijk richting het winkelcentrum, waar Renske doodleuk mededeelde dat ze graag glow in de dark armbandjes wou. Waarna we het hele winkelcentrum hebben afgezocht. En we kwamen de claire’s tegen, waar ze haast niets meer hadden van Justin, tot grote ergernis van ons. Toen Renske eindelijk haar glow in de dark armbandjes had, gingen we naar de mac, waar het ontzettend druk was. Diana had ondertussen al een keer gepind, en omdat we allemaal niet lang in de rij wouden gaan staan, zijn we naar één of ander vaag friettentje in het winkelcentrum geweest, waar het niet druk was, maar best duur, dat hadden we ervoor over. Toen we ons eten hadden, liepen we weer terug richting Ahoy. We besloten om op de trap te gaan zitten, waar meer fans zaten, en daar rustig ons eten op te eten. Al snel hadden we het op, en konden we een discussie volgen tussen moeder en dochter. Moeder wou naar winkelcentrum, dochter wou op het terrein blijven. Toen er een witte limo aankwam rijden flipte de menigte Beliebers nog net niet, maar rende wel allemaal richting de limo. Wij griste zo snel mogelijk onze spullen bij elkaar en zette het op een rennen. Toen we daar heen rende kwamen Nica en ik nog even doodleuk in beeld bij een camera die aan het filmen was, en waarvan de presentator ons heel vreemd aankeek. Toen we de limo zagen hebben we snel wat foto’s gemaakt, net zoals heel wat andere fans, en toen de limo achteruit reed, bleek dat alleen de bestuurder erin zat. Waardoor Nica en ik de slappe lach kregen. Omdat Nica zich zorgen maakte om haar kaartje, waarop ingang West stond, gingen we het vragen bij een vage bewaker. Gelukkig zei die dat we gewoon met zijn vieren één ingang konden nemen. Toen zijn we naar de rij gaan lopen, waar op de grond gingen zitten. Toen Diana naar een vriend was, kwamen er twee meisjes bij ons zitten die we ook al in de metro en trein hadden gezien. Toen stond er opeens een camera kerel voor onze neus, en vroegen ze ons hoe groot fan we zijn. Opeens galmde Baby over het terrein en begon de flashmob, door Hitkrant georganiseerd. Tot mijn grote verbazing wisten nog aardig veel fans hoe het dansje precies ging. Ik ben op het hek gaan zitten, en deed vrolijk mee toen we in onze handen moesten klappen. Na de eerste keer, kwamen ze nog een keer, begonnen ze even met dansen waarna het luide gegil begon. Volgens Hitkrant, en platgedrukte fans bij het raam, stond Justin Bieber himself, te kijken naar ons geweldige dans. Er kwamen steeds meer bewakers naar beneden, gevolgd door nog meer gegil. Uiteindelijk werden de fans weggejaagd, en moesten ze netjes in een rij staan, waar je echt werd platgedrukt. Er kwam een bewaker naar buiten, met zo’n leuk ding waarvan ik de naam niet goed meer weet, en die schreeuwde iets. Dat als je niet platgedrukt wou worden, meteen over het hek moest klimmen, omdat de rij waar we in stonden, steeds meer een mierenhoop werd. Gelukkig was het bij de andere rij niet zo erg. Toen we even in de andere rij stonden kreeg ik een sms’je van Femke, dat ze nu richting de rij liep. Meteen heb ik me omgedraaid, en liet ik mijn ogen glijden over de fans die net aankwamen lopen. En toen zag ik haar. Ik heb haar naam keihard gegild, maar ze zag me niet, toen ik besloot haar te bellen, keek ze mijn richting op. Meteen verscheen er op onze gezichten een brede glimlach. Ze liep naar me toe, en met een beetje geduw kon ik bij het hek komen. Zodra ze bij me was sloot ze haar armen om me heen en gaven we elkaar een dikke knuffel. Ik kon niet geloven dat ik haar eindelijk zag. We lieten elkaar even los, maar omhelsde elkaar weer snel. Mijn handen trilde verschrikkelijk. Omdat de vriendin van Femke naar de rij wou, namen we weer afscheid. Met een brede grijns ben ik weer bij Nica, Diana en Vera gaan staan. Even later gingen de deuren open. Ik pakte de hand van Nica vast, anders hadden mijn benen het niet gehouden, en toen we binnen waren werd het trillen nog een graatje erger. Nica moest een andere kant uit, dus namen we afscheid van elkaar, en wenste elkaar veel plezier. Ik rende de twee trappen op, waarop Diana riep dat ik niet zo snel moest lopen, waarop ik antwoordde dat ik naar mijn plek wou. Toen ik de laatste tree had gehad, knalde ik bijna tegen de deur aan. Hallo, wie laat die verdomde deur nou ook dicht? Met grote moeite en een aantal vloekwoorden trok ik de deur open, om vervolgens weer vrolijk door te rennen. Ik zag Nica nog lopen, ik schreeuwde haar naam, zwaaide even naar haar en rende weer verder. Ik weet zeker dat Nica dubbel lag van het lachen. En toen kwam ik de juiste ingang tegen, waarna ik even keek of we rechts of links moesten, uiteindelijk werd het links. Ik pakte mijn kaartje erbij, en kwam tot de conclusie dat we bijna helemaal bovenaan het vak zaten. En de trap was verdomd irritant. We hadden de twee stoelen bij de trap, ik nam snel de stoel bij de trap, en ging zitten. Diana ging haar plaats opzoeken, en zat helemaal achter het podium. Wij hadden ook niet echt goeie plaatsen, maar ik was blij dat ik er bij kon zijn. Toen we even binnen waren heb ik mijn moeder gebeld, ik kreeg eerst mijn vader aan de lijn. Ik vertelde heel vrolijk dat we binnen waren, dat we aan de zijkant van het podium zaten, en dat ik heel blij was. Mijn vader begreep het niet helemaal, dus gaf me maar heel snel m’n moeder. Vrolijk heb ik nog een keer verteld dat we binnen waren, onze plaatsen hadden gevonden, dat we aan het zijkant van het podium zaten, en dat ik Femke had gezien. Waarna de tranen over mijn wangen liepen. Mijn moeder moest even lachen, maar begreep heel goed dat ik ontzettend blij was dat ik Femke eindelijk had gezien. Ik hing daarna snel weer op, en ben samen met Diana naar de wc gegaan.
En toen begon het, de lichten gingen uit, het gegil begon, en het voorprogramma kwam op. Dit is het tweede voorprogramma die ik helemaal geweldig vond, en ik zong ook vrolijk mee. Na een aantal nummers gingen de lichten weer aan, en was het even stil. Tot de DJ van Justin opkwam, iets door de zaal gilde en mededeelde dat het nog zolang duurde voordat Justin opkwam. Er verscheen een soort klokje op het scherm, waarna het gegil nog een toontje hoger werd. En toen verscheen het, 10, 9, 8. Ik probeerde in het Engels mee te schreeuwen, maar door mijn zenuwen ben ik maar over gegaan naar het Nederlands. En daar verscheen hij, in een bol, met rook, en super leuke kleren. Tranen liepen over mijn wangen en ik kon mijn camera niet één seconde stil houden. Hij begon met Love Me, wat er über cool uitzag, omdat hij zo sexy danste. Wat voor liedjes er waren weet ik wel, maar de volgorde ben ik totaal vergeten. Hij vloog bij twee nummers over het publiek in een grote hart, die ook nog eens ronddraaide, en tijdens het nummer Up vloog hij over het publiek in een grote bol-achtig iets. Hij gooide iets naar beneden, en even leek het erop alsof er een vechtpartij zou uitbreken, gelukkig gebeurde dat niet. Na een aantal nummers ging hij van het podium, en verscheen op het scherm iets. Dat ging even later weg, gevolgd door de vraag of we nog een nummer wouden horen. Aan het gegil te horen wouden we dat zeker. Justin kwam weer op, vroeg of we nog een nummer wouden, gegil als antwoord, en haalde zijn dansers erbij. Hij zong een regeltje van One Less Lonely Girl en daarna zong hij Pray. Zijn gezicht, op het moment dat wij verder zongen, was gewoon prachtig. Verbaasdheid, maar vooral een mooie glimlach. En toen begon hij Baby te zingen, het allerlaatste nummer van de avond.
Helaas voor mij, liep de avond iets anders af dan ik had verwacht. Door alle lichten, de warmte en de zenuwen voelde ik me niet zo goed. Tijdens het laatste nummer ben ik gaan zitten, en Vera en Ik hebben gewacht tot ons vak bijna leeg was, voordat we naar beneden liepen. Ergens halverwege ben ik weer even gaan zitten, waarna ik het weer probeerde. Helaas liep dat niet goed af. Wat er precies is gebeurd weet ik niet, ik weet wel dat, toen ik mijn ogen opende, ontzettend last had van m’n arm en van m’n hoofd. De EHBO mensen van Ahoy brachten me naar de uitgang van het vak. Vera bleef daar, met nog iemand, om opzoek te gaan naar mijn mobiel. Ergens buiten het vak werd ik op een brancard gelegd, en werd er uitgelegd dat we via een lift backstage kwamen en vanaf daar naar de EHBO ruimte gingen. Mijn ouders waren daar al zeiden ze. Toen we in de lift stonden werd mijn hoofdpijn erger, dus greep ik een hand vast. Een meisje, die de hele tijd bij me was, vanaf het moment dat ik m’n ogen opende, zei dat alles wel goed zou komen. En toen waren we opeens backstage. Er moest iemand voorop gaan, om te vertellen dat ze even moesten stoppen met afbouwen, omdat er iemand aankwam. Dat deden ze gelukkig, en toen we er langs reden werd ik heel vaag aangekeken. Een man van de crew wenste me ‘good luck’ en gaf me een glow in de dark stift, die werd verkocht voor het goede doel. Ik glimlachte en sloot mijn ogen omdat de hoofdpijn weer erger werd. Toen reden we door een vage gang, en zag ik Kenny. Ik kreeg een brede grijns op mijn gezicht, en zag dat hij heel even onze richting op keek. En toen hoorde en zag ik mijn vader, en even later mijn moeder en Nica. Door de EHBO gast, zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar we twee uur hebben gezeten. Een gekneusde rechteronderarm en een lichte hersenschudding was het gevolg van mijn valpartij.
Rond drie uur waren we thuis, en kon ik eindelijk in m’n bed kruipen.
Er zijn nog geen reacties.