I always remember you <3
Met de oordopjes van m’n mobiel in m’n oren, en een camera om m’n nek loop ik over de boulevard van San Antonio. Een bekend plaatsje op het eiland Ibiza. De zon, die een glinsterend spoor op het water achter laat, maakt langzaam zijn weg naar beneden. Ik spoel door naar een langzaam nummer en een glimlach komt op mijn gezicht. Na lang zeuren bij m’n ouders heb ik ze zover gekregen dat ik een avondje alleen op stap mag. Een zacht windje speelt met mijn haar en een zucht verlaat mijn mond. Ik ga met mijn hand naar mijn haar en strijk het achter mijn oor. Een paar seconden later hangt het alweer naast m’n hoofd en ik kan nog net een gefrustreerde kreun tegenhouden. Toen ik wegging zat m’n haar nog helemaal zoals ik het wou, maar nu ik eenmaal buiten ben, en langs het strand loop. Het jurkje dat ik aan heb heb ik samen met mijn moeder uitgekozen in Ibizastad, waar we vandaag zijn geweest. Het was geen goedkoop jurkje, maar toen ik hem paste zat hij precies goed. Ook volgens de verkoopster, wie ik er van verdenk te liegen, vertelde dat hij me ontzettend goed stond. Toen ook mijn vader het bevestigde en zelfs een paar jongens die op dat moment ook in de winkel waren, besloot ik samen met mijn moeder hem te kopen. Ik kijk even naar het strand, naar het water en zie in de lucht een parachute hangen. Ik pak mijn camera en klik op het knopje ‘foto maken’. Als ik hem even later terug bekijk kan ik een tevreden grijns niet tegenhouden. Langzaam draai ik me om en loop weer verder. Een zachte knal tegen mijn schouder laat me geschrokken op kijken, recht in twee bruinblauwe ogen. Ik glimlach zwakjes, wrijf even over mijn arm en loop dan weer verder. Toch kan ik het niet laten om even over mijn schouder te kijken, en zie dat de jongen hetzelfde doet. Ik glimlach en krijg een knipoog terug. Ik heb hem al vaker zien lopen, en om hem uit te nodigen ga ik op het stenen trapje richting het strand zitten. Ik hoor hem praten met zijn vrienden, net te zacht om er achter te komen waar hij vandaan komt, en even later voel ik hoe iemand naast me komt zitten. Ik kijk heel even op, kijk een paar seconden in zijn ogen, en laat mijn ogen dan weer naar het strand glijden.
“Can I ask you something?” hoor ik in aarzelend engels.
Zijn stem is als de hemel. Zacht, hees, met een verlegen ondertoon. Ik bijt even op mijn lip en knik dan haast onzichtbaar.
“Where are you from?” vraagt hij.
Ik grinnik zachtjes.
“I’m from The Netherlands,” zeg ik zacht.
“Waarom doe ik dan moeilijk?” grinnikt hij.
Ik grijns breed naar hem en voel zijn hand in de mijne.
“Ik ben Thomas,” hij knijpt even zachtjes in mijn hand als zijn naam zijn mond verlaat.
“Renske,” zeg ik vrolijk.
Hij grinnikt zachtjes. Hij vraagt nog een paar dingen, zoals waar ik woon, en hoe oud ik ben. Het blijkt dat hij in Arnhem woont, en 21 jaar oud is. Zijn zwarte haren wapperen zachtjes heen en weer door de wind, en in de verte kan ik het gelach van zijn vrienden horen. Hoe zenuwachtig hij eerst was, zo relaxt is hij nu. Ook ik begin steeds meer te ontspannen. Hij is hier nu al twee weken en vliegt komende zondag weer richting Nederland. Helemaal vrolijk vertel ik dat ik komende zondag ook weer terug vlieg, waarop we meteen afspreken dat we naast elkaar gaan zitten. Langzaam verdwijnt de zon in het water en begint het iets frisser te worden. Hij slaat een arm om me heen als ik heel even tril en trekt me tegen zich aan. Ik glimlach genietend en kijk naar het water, waar zijn vrienden aan het kloten zijn.
“Let niet op hen. Ze hebben wat op en moeten hun energie even kwijt,” zegt hij zachtjes in mijn oor, met een lachende ondertoon.
Ik grinnik en mompel dat ik het snap.
“HET IS 12 UUR,” komt er plotseling ergens vandaan.
Als ik even op kijk zie ik hoe zijn vrienden zich in een rijtje verzamelen voor het water. Ik kijk hem even vragend aan, een geheimzinnige glimlach is wat ik terug kijk. Terwijl in de verte de klokken slaan, het water zachtjes tegen de voeten van zijn vrienden spettert, mijn ouders langzaam naar bed gaan, voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Dit wordt absoluut de beste vakantie ever.
Er zijn nog geen reacties.