"Buiten is het maandag"
"Buiten is het maandag" maar voor hetzelfde geld is het binnen nog zondag en is het huis nog in diepe rust, vergeten dat er een nieuwe dag aan zou breken, je ogen sluitend voor dat wat echt is en levend in je eigen wereld blijft hangen bij gisteren om zo uit te stellen wat het leven deze dag zal brengen.
"Buiten is het maandag." Hope, dat iewat stille meisje wat verdiept is in haar boeken en tekeningen. Uit onverwachte hoek een brutale opmerking die je naar jezelf doetkijken en een kreet die je aan het denken zet. "het intelectuele meisje" volgens de nederlandse leraar, "iemand die qua inteligentie boven de rest uitstijgt maar dat niet (durft te) laten zien." Een lach vanuit het niets, dromend en levend in haar eigen wereld een stille traan langs haar wang laat glijden. Een meisje wat afwijkt, wat anders is dan de rest en die, al zou je dit haar vertellen, lachend zou vragen wat normaal dan wel niet is. Want, al kan je haar vertellen wat normaal is zal je pas weten wanneer iemand 'anders' is.
Binnen ishet zondag, lees ik boeken en teken ik. Doe ik er alles aan om ls te komen van deze wereld en laat ik mijn gedachten afdwalen. Elk woord hoor ik, ik bijt van me af, moet wel om niet onder de voet gelopen te worden. Ik lach als ik terugkeer vanuit mijn droomwereld en ontdek dat ik leef in het hier en nu, dat mijn fantasie met me aan de haal is gegaan. Een traan als ik denk aan alle jaren van harde woorden. Ik zie de mensen en hoor ze, ze fluisteren maar ik hoor wat ze zeggen. Ik zie alles wat ze doen, r egistreer elke beweging en zuig me als een spons vol met de woorden die uit hun mond komen. Elk moment ben ik op mijn hoede voor een aanval van hun kant. Mensen denken dat het goed met me gaat, iedereen die de moeite zou nemen om verder te kijken dan zijn/haar neus lang is weet wel beter.
Mensen denken dat ik sim ben, ik denk na, slim zijn is wat anders!
Er zijn nog geen reacties.