M'n dochtertje: Senayla Lynn

Fouten maken? Tsjaa daar weet veel van af en heb er aardig wat ervaring mee. Trots ben ik er niet op, ik had sommige dingen achteraf helemaal anders aangepakt! Net na mij 17e verjaardag (in juni), vorig jaar begin augustus kwam ik erachter dat ik zwanger was. Mijn wereld stortte eventjes compleet in. Ik zwanger? Echt niet.. over 10 jaar misschien dacht ik altijd. Maar het was echt zo, 17 jaar en zwanger! Ik stond voor de moeilijkste keus van me leven: Het weg laten halen of me hele leven lang een verantwoordelijkheid nemen voor een kind. Ik was nog zo aan het genieten van me jeugd, lekker uitgaan, met vrienden chillen, terrasjes pakken.. en toen plots BAM zwanger. Tegen me ouders vertellen was ook een drama, uiteindelijk hebben ze het volledig in me handen geschoven dat ik me eigen keus moest maken. Ze zouden wel voor me klaar staan en ik mocht in hun gastenverblijf wonen maar voor 99% zou ik helemaal alleen de zorg voor me kind op moesten nemen! Ik nam er vrede mee, ik had ook het huis uit gezet kunnen worden! De vader van het kindje is vertrokken, waar ik gek genoeg geen probleem mee had. Hij ging toch maar vreemd en was er meer niet dan wel voor me. En ookal was hij bij me gebleven had ik het kindje toch nog alleen moeten opvoeden, hij was er immers nooit! Het gastenverblijf van me ouders was groot genoeg. Ik had er me eigen stekkie van gemaakt en het naar me eigen smaak ingericht: modern, maar toch warm zoals ik thuis kwam en het gevoel had: dit is me thuis! Maar ik zit ook vaak in het huis van me ouders, ze vinden het zelf ook prettiger als ik vaak bij hun in huis ben, ookal staat het gastenverblijf bij ons in de achtertuin. Ik snap het ook wel dat me ouders me nog weleens dicht bij hun willen hebben. Ik blijf immers hun kind!

GELUKKIG had ik me diploma net gehaald op het VMBO. Ik zou beginnen met me opleiding. Dat heb ik tot me 6e maand van me zwangerschap vol gehouden, hoe? Me kop omhoog houden en telkens maar denken dit is mijn beslissing, ik kan dit en ik zit hier op school voor me eigen toekomst. Ik heb hun allemaal niet nodig ik moet het immers zelf doen! Natuurlijk had ik graag echte vrienden op die school willen hebben op wie ik kon bouwen, maar ik moest het zelf doen! Ik lijkt nu eenmaal ouders dan dat ik ben en ik ben een stuk volwassener en zelfstandiger dan de meeste 17 (bijna 18) jarige meisjes. Door mijn zwangerschap heen heb ik veel vrienden verloren, maar sommige vrienden zijn er altijd voor me geweest, zo zie je maar weer.. Op 21 april 2011 om 00.20 werd ik wakker ik had zo ontzettende buikpijn.. ik wist niet wat het was. Wist ik veel dat me weeen begonnen waren!! Ik was die nacht ook ziek en had verhoging dus ik dacht dat het daar mee te maken had. Ook was ik nog niet uitgerekend, pas op 02 mei! Toen ik in het ziekenhuis was ging het allemaal zo snel, al snel was me ontsluiting rond de 10 cm. Om 06.11 uur naar een heftige bevalling met KOORTS !! ben ik bevallen van een supersuper mooi meisje: Senayla 'Sena' Lynn. Toen ze geboren werd moest ze meteen mee naar achter. Ik was helemaal in paniek, op zo moment vergaat de wereld voor je en had ik het idee dat me dochter het niet zo redde, ze was immers 2 wkn te vroeg! Maar uiteindelijk namen ze haar alleen mee voor onderzoek of ze wel gezond was i.v.m. te vroeg geboorte! En daar kwam me broer aan: me grote broer die ik als me held beschouwde met me kleine meisje in zijn armen. Me gelukkig kon niet op toen me broer mijn dochter na me toe bracht en de woorden zei: Ze is gezond! Nou ik kan je vertellen alle pijn die ik had en alle tranen waren vervangen door een grote lach van opluchting en blijheid en de tranen... tsja natuurlijk van geluk!

Ze woog 2911 gram (een klein poppetje) en 49 cm. Met haar licht getinte huidje en zwarte haartjes is het de mooiste baby!

Maar toen... toen mocht ik naar huis en kwam de zorg volledig op mij! De eerste nachten waren moeilijk en ik geef toe.. soms zag ik het ff niet meer zitten! Gelukkig heb ik vrij snel daarna een leuke jongen ontmoet. Een vriend van me broer. Ik had me voorgenomen een paar jaar geen vriend meer te willen maar hij... hij was speciaal. Lief voor me EN voor me dochter. Hij is ook iets ouder, 20. Het klinkt misschien net als in films maar hij heeft me er door heen gesleept in de eerste paar weken dat Sena geboren is. Hij is ook zo lief met der. Zoals dat hij mij in bed leg en zeg dat ik rust moet nemen en dan gaat hij met Sena in de wagen boodschappen doen of naar zijn vrienden. Welke jongen van 20 doet dat? Welke jongen van 20 begint iets met een meisje van 17 met kind en is er sireus in en neemt het kind van zijn vriendin zonder enige schaamte overal mee naar toe? Wat dat betreft is hij een wonder uit de hemel echt waar! Lief, zorgzaam voor mij en Senayla maar ook nog eens een leuk koppie en dan nog niet over die buik gesproken.. Pfoee haha! Senayla is nu 1 maand en 2 wkn oud en ze doet het ontzettend goed! Met mij gaat het ook super, ik geniet er zo van. Het is pittig maar als je er 100% voor ga komt alles goed! Ik heb het geluk dat ik een doorzetter ben en de volle 200% geef voor iets wat ik wil! Van verschillende mensen heb ik een compliment gahad dat ik het goed doe, en dat ik me verantwoordelijkheid neem en voor me kind zorg en het niet aan andere overlaat. Dat ik het als een volwassene aanpak. Als je dat vaak te horen krijg wil je er juist meer voor gaan er alles voor geven! En als ik dan in me dochter haar oogjes kijk denk ik: wij kunnen samen de hele wereld aan!

Natuurlijk zijn er mensen die over me praten, me na kijken als ik aan de wandel ben met Senayla. En in het begin had ik er moeite mee maar nu denk ik: praat maar, praat allemaal maar over me, ik ben hier degene die dit kan, ik ben hier degene die doorzet en het allemaal maar eventjes helemaal alleen doe. Ik loop nu zonder enige schaamte overal heen met Senayla, ik neem der overal mee naar toe. Als ik zou moeten leven doordat ik me zou moeten schamen om me eigen dochter, waar zou ik dan aan beginnen? Dan kan ik toch niet van me kind genieten. Ik wil haar een goede kindertijd, jeugd en leven bieden en geven. Bij de meeste tienermoeder is het zo dat er geen geld is. Gelukkig!!! heb ik super lieve ouders die niet bepaald arm zijn en waar ik elke maand een bepaald bedrag van krijg. Verwent ben ik niet! Mijn ouders hebben altijd mij de waarde van geld geleerd en dat ik hard moet werken voor me centen. Ik heb deze financiele bijdrage pas van me ouders gekregen toen ze zagen dat ik er met 100% voor me dochter zorg!

Ik was bang voor alles toen ik zwanger was. Ik dacht dat alles zwart-wit zou worden, dat ik alleen maar gehuil zou horen. Maar het is me echt meegevallen, echt waar! Alles is nu voor mij zo gekleurd, de hele wereld. Het lijkt wel alsof ik ben opgebloeit. Niks kan voor mij meer stuk! Ik dacht ook dat ik geen tijd meer voor me zelf zou hebben, maar de gouden tip is om te plannen. Senayla heeft een vast schema met slapen, voeding etc. Als je, je kind een vast schema aanleert, raakt het ook niet in de war en is het kind automatisch rustiger. Tsjaa wijze woorden van me he? Zelfs me moeder stond er van te kijken haha. En tijd voor mezelf en me vrienden heb ik zat! Ik neem me meisje overal mee naar toe, en met veel plezier! Iedereen mag weten dat Senayla Lynn mijn dochter is en ik ben er trots op! Ik kan nu wel zitten zuur pruimen maar wat lost het op? Ik, Senayla, niemand word er vrolijker van! Inmiddels heeft die "lieve" vriend me ookal weer bedrogen! Wat kan een mens zich vergisssen maar hij wilt Senayla blijven zien, hij is toch wel gek op haar. Ik durf zelfs te zeggen dat ik nog een toekomst ons zie. Ookal heeft hij me bedonderd hij wilt Senayla af en toe nog zien. Ookal is hij geen vader van haar, hij heeft zich er wel toe gedragen tegenover Sena. Ik blijf er voorzichtig mee maar ik sluit niet uit dat hij en ik nooit meer een stel zullen zijn!

Ik hoop dat meedere jonge moeders er zo over gaan denken! En waarom ik het woord "tienermoeder" niet gebruikt? Simpel ik voel me allang geen tiener meer! Tieners hebben zulke verantwoordelijkheden niet.. dat zijn volwassene, een jonge volwassene zoals ik en vele andere!

Voor sommige die mij profiel bezoeken, verwachten dit verhaal nooit van mij denk ik! Maar dit is de enige site waar ik me verhaal online zet. Ik doe niet aan site's van jonge moeders, het geeft me geen goed gevoel.. Sommige van jullie zouden misschien denken dat dit fake en onzin is maar daar ga ik me niet druk om maken, ik ben trots op mezelf en vooral op me prachtige dochter: Senayla Lynn

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen