Volwassen worden.
meer van mijn blogs lezen?
kijk op http://petra1992.blogdirect.nl
Als jong meisje zie je de toekomst allemaal heel rooskleurig. Je gaat naar de basisschool, de middelbare school en daarna de pabo gaan doen om juffrouw te worden. dan zou ik als ik afgestudeerd was mijn eigen kleuterklas krijgen en als ik 65 was zou ik met pensioen gaan. Misschien wat reizen samen met mijn partner en lekker genieten van de vrijheid. Helaas is de wereld niet echt rooskleurig als je echt ouder wordt.
Op mijn vierjarige leeftijd startte ik met volle overgave op de kleuterschool, en ik rolde met wat ups en downs door de basisschool heen. Voor mijn citoscore had ik een score van 539 en daarmee mocht ik naar Havo/vwo. Hier werd ik al wat lakser, en al gauw werd het dus de havo. Steeds ging ik met de hakken over de sloot over, en dat werd me uiteindelijk fataal na de examens. Ik heb ze niet gehaald, en dus moest ik 5 havo opnieuw doen. Al doende was dit juist wel een goed besluit, omdat ik nu een veel betere/gezelligere klas zat en dit jaar sloot ik af met een diploma zonder onvoldoendes! Wat was ik trots, omdat ik ook dit jaar de liefde leerde kennen.
In september van 2010 startte ik ook vol goede moed aan de pabo, en deed ik ook echt mijn best. Ik ging stage lopen, en dat viel me toen ook wel tegen. Dit kwam ook door mijn groep en begeleiding, omdat de groep erg druk was en de begeleiding behoorlijk slecht. Oke ik mag niet alleen hun de schuld geven, want ook mijn laksheid en planning kwam weer naar boven. In november hebben ze daarom ook gezegd dat ik op stage niet meer welkom was. Na wat meer gesprekken te hebben gehad met mijn studieloopbaanbegeleidster werd besloten dat ik na mijn reis naar egypte in december 2010 ik toch verder mocht met een nieuwe stage op de olof palme. Het eerste gedeelte werd ik geplaatst in een groep 5, waar ik mijn plekje had gevonden. Het deed me dan ook veel pijn om afscheid daar te nemen, maar ik was ook wel blij dat ik naar mijn doelgroep mocht (de kleuters).
Uiteindelijk bleek het toch niet goed te gaan, terwijl ik dacht dat het wel lekker ging. De kinderen waren erg druk in de lessen, en zagen me blijkbaar meer als een oppas dan op iemand die ze wat moest leren. Helaas kreeg ik dat te laat door, dus de klap was groot toen ik afgelopen dinsdag hoorde dat ook deze stage werd stopgezet. Ik moest maar wat gaan doen in de kinderopvang of wat anders, want juffrouw zou ik nooit worden. Daar ging mijn droom, en mijn toekomst.
Nu een paar dagen later loop ik met mijn moeder in de stad, woonwinkel in, en uit, op zoek naar nieuw behang, een nieuwe kast en een nieuw rolgordijn. Ik heb mijn school even opzij gezet, en ben me gaan richten op een nieuw begin. Dit begon met een grote schoonmaak van mijn kamer, alle oude dingen gaan weg en maken plaats voor de nieuwe dingen. Wat ben ik toch blij met het zwart/witte en rode behang wat ik uitgezocht heb, en precies het goede schilderij van londen heb gekocht.
Alleen voor een ding maak ik geen nieuwe plaats, want vandaag ben ik alweer 16 maanden samen met de allerliefste jongen die ik ken.
Nu ik dan 19 jaar jong ben, en terug denk aan alles waar ik vroeger over droomde en wat er nu allemaal gebeurt is, zie ik dingen die ik misschien wel beter had kunnen doen. Maar dat is niet het enige, ik ben met sommige beslissingen die ik heb genomen ook heel blij geweest. Ik bedoel namelijk dat ik met de basisschool gestart ben, met de middelbare school, en zo erg was het niet om dat een jaar overnieuw te doen, en dat ik op de pabo de geweldige mensen heb leren kennen die ik nu mijn vriendinnen mag noemen. Ondanks dat ik ze zal verlaten nu, zal ik ze blijven zien. Ook een van de voordelen dat ik waarschijnlijk een andere studie ga doen is dat ik nu wel het intro-kamp mee zal maken, aangezien ik afgelopen jaar precies die tijd op vakantie was.
Zo zie je maar, dat je onbewust toch wat volwassener wordt. Je gaat anders naar dingen kijken die je meemaakt, en je zorgt voor vriendschappen voor het leven.
Er zijn nog geen reacties.