Droomboy

Veel mensen zouden dit spel niet kennen. Al zouden ze het uberhaupt kennen dan hadden ze dit spel allang weggegooid bij het niet inzien van het doel van het spel. Bij mij thuis gooien we bijna nooit iets weg. Alleen mijn moeder is er redelijk goed in, maar als je iemand bent die nooit spelletjes speelt mag je je daarmee ook niet bemoeien. Mijn moeder is geen gamer. Boeken verslinden is top maar als je bloedeigen kinderen je smeken om toch een spelletje te doen is het antwoord toch vaak nee. Om het spel 'Droomtelefoon' gaat het. Het spel heb ik ooit van mijn tante gekregen. Op dat moment was ik nog vrij speels, jong en had nog niet veel inzicht. Instructies lezen was niet voor mij weggelegd. Maar gelukkig konden we dit liefdesspel wel spelen door mijn doorzettende tante die dit spel kon ontrafelen. Dit is trouwens niet erg lastig voor oudere mensen maar, uit eigen ervaring, houden de meeste volwassenen niet van spelletjes. En als: waarom zou je als veertigplusser Droomtelefoon gaan spelen?

Een tijdje geleden hebben ik en een enthousiaste vriendin dit spel van het stof ontdaan. De laatste keer dat we dit speelden was voordat de batterijen van de telefoon opgingen. Om even wat uitleg te geven: Het doel van het spel is om er achter te komen welke jongen jou mee uit wil vragen. Dit doe je via andere jongens. Deze moet je bellen en die geven tips waarmee jij moet uitvinden wie de smachter nou eigenlijk is.
Dit spel, wat voor veel mensen als 'saai' of 'sneu' word beschouwd is misschien nu wel mijn lievelingsspel. Ik werd blij wanneer een leuke jongen ons uit wou vragen en kreeg de slappe lach wanneer het een enorme puistenstuud was. Elke keer is het weer een verassing wie het word en het leukste is misschien wel dat je een soort van detective speelt. Misschien ben ik wel niet de beste detective, heb nog veel te leren, en het is een moeilijk beroep. Maar misschien is dit een soort van handige opleiding en ben ik nu heel slim dat ik dit spel speel.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen