Kleren

Vandaag om negen uur precies de wekker gezet. Toen het irritante geluid weer in mijn oren klonk sprong ik uit mijn bed, deed een dansje en huppelde vervolgens naar de douche. Douchen doe ik normaal altijd s'avonds, maar het schijnt bewezen te zijn dat je een stuk wakkerder word als je in de morgen doucht. Wat ik in dit geval ook deed. Het zou een toffe dag worden. Ik zou de hele middag met mijn moeder gaan rond slenteren in de stad. In een dorp wonen is redelijk fijn. En zou het later in de toekomst geweldig vinden om met mijn kinderen op straat te leren fietsen, gaan hinkelen en verstoppertje te spelen. Maar dat duurt nog wel een kwart van een eeuw dus daar mag je eigenlijk nog niet van dromen. Maar goed. De stad heeft zo'n prettige sfeer, waar je ook bent: er is wel iemand die je steunt. Vanmiddag waren dat de winkels die me ontzettend hebben geholpen. Winkels zijn echt heilig. Zelfs de zeeman. Daar koop ik nog regelmatig shirts voor school die ik weer moet gaan onderkladden met textielverf. En o wat veel pakken Ariel moet mijn moeder weer inkopen als ik het per ongeluk in mijn dagelijkse kleding heb gemorsd.
Maar kleding trekt me ontzettend. Elk kledingstuk heeft iets. Dan mogen ze nog zo vormloos zitten, ik kan ze immers nog gebruiken voor een fotoshoot, of om in te knippen. Nee, kleding is nooit slecht.
Telkens als ik een winkel inloop hoor ik weer een ander hip nummer. Ik kijk smachtend om me heen en zie overal zachte draperende stoffen bedoeld om over je zachteperzik huidje te hangen.
Niet alles is mijn smaak, maar alles is iemands smaak. Kleding is altijd gewild en misschien door mij nog wel het meest.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen