Gezeur om niks. *zucht*

Hum. Ik had een handschoentje gejat van een vriend van me, je weet wel, zo'n vingerloos ding. Hij zou hem vandaag terugkrijgen (ik had ineens haast, ik had nog een halve minuut, of ik moest nablijven). Maar 's avonds, tijdens het eten, heb ik dat ding nog steeds aan.
Komt mijn broer aan; "Waarom heb je zo'n debiel handschoentje aan? Het ziet er niet uit."
Geloof me, over zulke dingen ben ik nogal opvliegend, dus ik schoot meteen in de verdediging, door te zeggen; "Waarom niet? Ik vind het vet."
En door de woorden die hij toen sprak, vind ik hem een eikel, echt waar. De lul. Gaat ie zeggen; "Je ziet eruit als een emo, dat wil je toch niet?"
Echt. Ik was zo ontzettend chagrijnig. Ga nou niet zeggen dat ik me aanstel, want dat doe ik niet. Er kwam namelijk nog een heel verhaal achteraan, na mijn reactie van "Waarom niet? Het is echt niet zo dat het geen mensen zijn, hoor."
En dat verhaal.. niet te geloven. Blijkbaar moet ik toestemming hebben wil ik emo worden. Van mijn ouders en van mijn broer. Echt waar.
Volgens mijn ozo "geleerde" broer, zijn emo's áltijd depressief, snijden ze zichzelf áltijd en geloven ze in dingen als geesten en zo. Sorry hoor, MAAR HIJ PRAAT ONZIN.
Emo's zijn toch ook mensen? Ze zijn toch ook gewoon op deze wereld? Alleen... wat anders. Maar anders is niet verkeerd, right? Ik bedoel, ik ben ook anders als je me met vier van hen vergelijkt, dan ben ík degene die anders is. Dat betekend niet dat ik raar ben. Zo is het ook andersom, volgens mijn mening. En volgens de mening van de meeste van mijn vrienden.
Het zijn gewoon mensen! Een deel van mijn vrienden ís emo en ze zijn ontzettend aardig!
Het meest erge vind ik nog wel dat ik blijkbaar toestemming nodig heb om emo te worden. Hallo, ik kleed me sowieso al anders dan de "normale" mensen, maar nog niet echt emo en zelfs áls emo's altijd depri zijn, ik zit er tegen aan en als ik niet oppas word ik het nog echt ook.
En dan heb ik toestemming nodig om mezelf te kunnen zijn, Sorry hoor, maar ik dacht dat het altijd goed was om jezelf te zijn. Stel dat ik dat wil zijn, mag het niet.
Mensen kunnen zulke onzin lullen.
Misschien was het al duidelijk, maar ik heb een hekel aan mensen met vooroordelen. Ik zeg niet dat ik ze niet heb, maar ik probeer wel om ervoor te zorgen dat ze niet in de weg staan als ik kennismaak met die mensen. Ik kan me daar echt chagrijnig over maken.
Mensen hebben serieus het recht niet om mensen daarop af te rekenen. Ze zijn gewoon mensen! Ze zijn niet anders, alleen in je hoofd! Laat ze lekker met rust en maak je er niet druk over! Ze redden zich wel zonder je, hoor.
Er is geen normaal. Normaal is voor iedereen anders!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen