You were the blood in the roses.

De regen tikt hard tegen het raam aan, ritmisch. Het was nu al dagen lang slecht weer. Met een paar dikke sokken, een deken om me heen en een warme kop chocolademelk keek ik je even aan. Je keek op en glimlachte even. Ik lachte even. Je had een snor gekregen van het drinken. Ik veegde de bruine snor van je boven lip en drukte vol passie een kus op je lippen.

Daarna ging ik weer terug zitten en keek je aan, ik zag een twinkel in je ogen. Diezelfde twinkel die je had toen je me vroeg de jouwe te zijn. Ik kon mijn geluk niet op. Een koude rilling liep langs mijn rug. 'Brr' deed ik. Je keek me lief aan. 'wil je anders even in bed gaan liggen ?' ik knikte. 'als jij bij me bent vind ik alles goed'

We kropen onder de lakens, en jij kroop dicht tegen me aan. Ik giegelde even als je vingertoppen over een ontbloot stukje huid gaan. Je keek me even ontdeugend aan, met die mooie blauwe ogen, en die geweldige glimlach. En uiteindelijk viel ik dan in je armen in slaap. Diezelfde armen die me altijd warm hielden als ik het koud had, die me vast hielden als ik de tranen achter mijn ogen voelde prikken.

Dit alles was maanden geleden, toen ik nog het geluk had met je samen te zijn. Maar we waren niet bestemd samen te zijn voor altijd. Ik had je al een tijdje niet gezien, dus ik zag er heel erg naar uit. Die ochtend daarop vertelde je me dat onze wegen zouden scheiden

Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken. 'dus het is nu echt over ?' vroeg ik trillend, met een stotterende stem. Hij knikte 'maar ik wil je niet kwijt, als vrienden'. 'Het doet me te veel pijn om vrienden te blijven' zei ik. Ik stond op en pakte mijn spullen. 'Vaarwel' zei ik bijna op fluistertoon.

Ik stap, eindelijk aangekomen op het station, in de trein die me weer naar huis zal brengen. Als ik uiteindelijk binnen zit, laat ik moedeloos mijn tas vallen. Vanaf het moment dat je had gezegd dat het over was leefde ik in extase, ik voelde of hoorde niets meer.

Ik zakte neer met mijn rug tegen de deur, en de tranen begonnen langzaam te stromen, eerst gleed er een langs mijn wang. En daarna volgde er meerdere. Ik zou hier nooit maar dan ook nooit trots op kunnen worden;

Ik slofte naar mijn kastje en haalde er iets uit, ik ging tegen mijn bed aan zetten en maakte een diepe snede in mijn pols. Het bloed stroomde er uit. Slechts een druppel bloed maakt het dat deze de grond raakt. 'Dit bloed is voor jou, ik hoop zat je ooit nog aan me zult denken' fluisterde ik, ik zakte weg in een diepe roes. Mijn lichaam voelde licht aan, en ik was weg..

~ dit heb ik geschreven toen het net uitging met mn exvriendje, het is dus al redelijk oud. Het is gebaseerd op de werkelijkheid, maar niet alles is dus waar (:

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen