Zelf geschreven voor mam!!!

ff een kleine note: mijn moeder is overleden aan kanker en ik heb dit zelf bedacht en voor haar geschreven. Een reactie zou ik erg leuk vinden.

Nederlandse versie:
*** Lieve mam ***,
Waarom is de tijd zo snel gegaan? Je bent te snel bij me weg gegaan. Ik wil met je mee, maar ik weet dat dat niet kan, dat zou jij nooit willen...
Ik heb je zo hard nodig. Ik mis je gelach, je gebabbel en je woede.


Elke dag toen ik nog in de tweede zat, zag jij me weg fietsen en weer terug komen, je trooste me omdat je zag dat ik zo ongelukkig was toen, jij was er, jij was degene die me de moed gaf om nog door te gaan en vol te houden.

Wat was het een genot om bij jou op te mogen groeien tot wat ik nu ben, want zonder jou was dat nooit gelukt. Jij hield de familie altijd bij elkaar en wist waar je stond. Jij was het licht in ons leven.


Je laatste adem was toen ik naar school ging, op maandag 2 minuten voor half 7 's ochtends. Je heb zo ontzettend je best gedaan. Je hebt zo hard gevochten. Je was altijd zo vrolijk, alsof je nooit ziek bent geweest.

Het is goed zo...je mocht gaan. Nu heb je na al die pijn en verdriet je rust gevonden en ik hoop dat je gelukkig bent, waar je nu ook bent.
Wij blijven altijd aan je denken, want één ding moet je heel goed weten...
Iedereen op deze wereld die jou heeft gekend (en o wat zijn dat er toch veel...), heeft nooit gewild dat jij hen verliet en ze zullen jou altijd bij zich dragen. Lieve, lieve mam...je bent een winnaar...Jij bent nummer één!!!
We zullen je allemaal vreselijk missen maar jij blijft in ons hart...altijd!!!
MAM, IK HOUD VAN JE!!! ALTIJD EN VOOR EEUWIG!!!
Kuss
Romy

Engelse versie:
*** Dear mom***,
Why did the time go so fast? You left me to soon. I want to go with you, but I know you would never want that....
I need you. I miss you laughing, your talking and your anger.

Everyday when I was in second class of middle school, you saw me cycling away and comming back again. You comforted me, because you saw how unhappy I was back then, you where there, you were the one who gave me the courage to move on.

It was such a pleasure to grow up with you to what I am now, because without you, that would never have happened. You holded the family together and knew your place. You where the light in our lives.

Your last breath was when I was going to school, monday 28 minutes after 6 in the morning. You did your best. You faught so hard. You always were happy, as if you weren't sick at all.

It's fine now...you could leave. Now you found your rest after those two years of pain and sadness and I hope you are happy, whereever you are now.
We will always think about you, because there is one thing you must know..
Everyone on this world who knew you, didn't want you to leave them and will always carry you with them.

Dear, dear mom...you are a winner...You are the number one!
We will all miss you so much but you'll stay in our hearts....forever
MOM, I LOVE YOU!!! FOREVER AND EVER!!!

kiss
Romy(huil)

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen