Love and heartbreaking

Liefde is iets onvoorspelbaars. Het kan je helpen maar ook onderuit halen. Iedereen heeft het vast wel een keer meegemaakt. Het komt op de meest onverwachten moment. Soms ook als je het helemaal niet kan gebruiken of je bent er nog niet aan toe. Maar meestal.. of soms, kan het je helpen. Helpen uit een put te komen waar je zelf niet meer uit was gekomen. Zo diep dat je alleen nog maar een heel klein lichtje boven je zag. Niks had nog kleur. En dan is daar ineens wat je al die tijd nodig hebt. Een hand om je uit de enorme put te trekken.

Maar wat nu, als de hand je ineens loslaat, of jij laat los. Je weet het niet. Wat gebeurd er dan? Alles word weer zoals voorheen en je komt met een harde klap in je rug op de bodem van de put terecht. Of was de put nu bodemloos en blijf je vallen. In ieder geval, de klap is er. En dan word je bang. Bang te verliezen wat jou het meest dierbaar was in je hele leven. Maar vraag je je nooit eens af, was dit misschien het beste. Beter dan daarboven?

Ieder doet het zijn eigen manier en iedereen vind zijn eigen manier om weer boven te komen. Ookal is het nog zo moeilijk. Maar toch blijft er altijd iets in je lichaam hunkeren naar dat gene wat je nu niet meer hebt. Soms kijk je achterom en kijk je het recht in de ogen. Ookal heb je zin om nog zo hard te huilen, draai je om en loop door op het pad van zelfstandigheid. Misschien kruist jou pad die van hem nog wel een keer. En geef het de tijd en de ruimte om te groeien en let op hetgene wat er om je heen bloeid. Want je stopt nooit van iemand te houden, je leert alleen zonder hem/haar te leven.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen