Sprookjes
Weet je nog dat toen je klein was je in sprookjes geloofde?
Je fataseerde over hoe perfect je leven zou zijn, een witte jurk, je prins op het witte paard die je wegdraagt naar zijn kasteel op de heuvel?
Je ligt dan 's nachts in bed en sluit je ogen en denkt na over die sprookjes.
De kerstman, de tandenfee, je prins op het witte paard, ze waren zo dichtbij.
Maar wanneer je opgroeid, moet je op een dag je ogen open doen en dan zie je dat alle sprookjes zijn verdwenen.
De meeste mensen kijken naar de dingen en mensen waar ze in vertrouwen
Maar het probleem is, dat het moeilijk is om de sprookjes te laten gaan. Iedereen heeft het kleinste beetje hoop, of geloof,
Dat op een dag ze hun ogen open zullen doen en dat alles werkelijkheid word.
En aan het einde van de dag is geloof iets grappigs.
Het laat zich zien juist op het moment wanneer je het niet verwacht.
Het is net als dat je op een dag realiseerd dat het sprookje misschien een beetje anders afloopt dan je had gedroomd.
Het kasteel, nouja, het hoeft geen kasteel te zijn. Het is niet zo belangrijk dat lang en gelukkig leven. Het gaat erom dat je nu gelukkig bent.
Want eens in de zoveel tijd, zullen mensen je verrassen, en eens in de zoveel tijd zullen ze je sprakeloos maken.
Ik hoop dat jullie 'm snappen 
Er zijn nog geen reacties.