Het overlijden van een huisdier

Hoe jij mij altijd kusjes gaf, altijd naar huis kwam tussen de middag. Hoe dat na verloop van jaren veranderde naar thuiskomen bij het horen van mijn stem. Nageltjes op de schutting, een hoge sprong, en daar zag je me. Sprong van de schutting af, zo langs alle plantjes en de vijver. Ik wierp me op mijn knieën, we gaven elkaar een kusje, en het was weer goed. Daar was je weer.

Hoe jij op mijn bureau kwam liggen als ik weer eens bezig was op mijn laptop. Hoofdje in mijn elleboog, terwijl ik je met mijn andere arm kroelde in je buik.

Hoe jij altijd voor het raam stond, als de achterdeur op slot zat. Na een tijdje leerde je zelfs met je poot op het raam te slaan, zodat we je wel moesten horen en zien. Als je zag dat ik op stond, rende je zo hard als je kon naar de voordeur. We waren zelfs zo op elkaar afgestemd dat ik de deur opendeed, net op het moment dat jij eraan kwam. In een keer naar binnen sjoeven, dus.

Hoe jij, als je iets wilde, je pootje uitstak. Als ik aan mijn bureau zat en jij kon met je pootje bij mijn arm, dan tikte je me altijd aan. Doe de deur naar de woonkamer nou eens open, zei je miauw dan. Kom op, ik wil snoepjes, was je andere soort miauw.

Hoe jij zo lekker in de zon kon liggen, net uit mijn bereik zodat ik natuurlijk op moest staan en je op de grond moest aaien. Want wie kon jou nou weerstaan, rollend op je rug, genietend van het heerlijke weer.

Hoe jij aan een stuk door snoepjes kon eten. Je leerde ze zelfs met je poot uit het zakje te hengelen. Lieve, lieve schat wat was je knap. Hoe je op mijn schoot kon springen als ik op mijn hurken zat. Hoe je me kusjes gaf. Hoe je me soms aan een stuk door achtervolgde.

Hoe jij vandaag buiten ging spelen. Hoe het lekker weer was, hoe de zon scheen. Hoe jij die drukke weg overstak, die je in al die negen jaar veel vaker hebt overgestoken. En altijd ging het goed, behalve vandaag.

Lieve, lieve lieverd, we zullen je ontzettend missen.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen