Te groot zijn
Waar ik nog in mijn vorige column vol zelfvertrouwen was, is dat inmiddels heel fijn anders. Ik voel me gefrustreerd. Aan de ene kant omdat ik vind dat ik mij op mijn leeftijd want minder zorgen moet maken over hoe mijn lichaam eruit ziet, aan de andere kant omdat om een of andere reden geen kledingstuk mij meer lijkt te passen.
Of in ieder geval, geen broek meer. Ik heb al sowieso al een hekel aan kleding kopen die een beetje strakker hoort te zitten, zoals in mijn geval broeken. Voor mijn gevoel puilen er ondanks de maat of pasvorm altijd massa’s vet overheen. Ik weet eigenlijk ook wel dat dit gewoon mijn sick, twisted point of view is, maar gisteren hielp niet echt mee om dit ook te blijven geloven.
Ik had voor mijn gevoel maar een kleine wens: zwarte broek, high-waisted en zonder gaten. Naast dat deze dingen bijna onmogelijk te vinden bleken te zijn, paste ik in geen enkele van de broeken die ik op magische wijze toch vond. En om eerlijk te zijn, het is tijden geleden geweest dat ik mij zo verschrikkelijk over mijn lichaam heb gevoeld. Niets paste, zelfs de grootste maat bleef ergens halverwege mijn bovenbeen steken of zat zo strak dat het er niet bepaald charmant uitzag.
En het ergste is, in plaats van de kledingindustrie de schuld te geven omdat ze bizarre kledingstukken produceren (zeg nu zelf, wiens bovenbenen zijn even slank als je onderbenen?), schoof ik de schuld af op mijzelf. Ik was verkeerd en ik was te groot, te aanwezig en eigenlijk gewoon niet goed genoeg. Pfff… dat soort gedachten, ik dacht dat ik ze veilig in mijn puberteit had achtergelaten, niet dus. Ik voelde me verschrikkelijk en eigenlijk doe ik dat nog steeds. Vandaag weer geprobeerd, weer nul succes. Alles was veel te strak, te klein of ik was veel te groot.
Ik weet eigenlijk ook wel dat ik met mijn maat niet moet zeuren en eigenlijk gewoon kwaad moet worden. Wat proberen modemerken hiermee te bereiken? Proberen ze er stiekem voor te zorgen dat de kleding die zij verkopen alleen maar past op mensen die zij graag in hun winkel zien? Want als ik in een bepaalde zeer populaire winkel al een maat 44 aan moet om een broek überhaupt over mijn bovenbenen te krijgen, wat moeten mensen die daadwerkelijk deze maat hebben dan? Het kan natuurlijk ook zijn dat alle kledingwinkels een massale productiefout hebben begaan of gewoon nog een paar dollar te besparen op stof, maar ik vrees van niet. Waar ze in ieder geval in geslaagd zijn is mij een ontzettend rotgevoel over mijzelf te geven, wat vast niet het idee was, aangezien ik dan niets aanschaf. Ik hoop echt van harte dat kledingmerken binnenkort weer eens kleding gaan maken die mensen ook nog past als ze geen maatje 32/34 hebben en dat ik ooit nog een broek ga vinden waar ik zowaar in pas.
Disclaimer: ik heb niets maar dan ook niets tegen mensen met welk figuur dan ook, alleen maar tegen de kledingwinkels die belachelijke dingen maken
Reacties (7)
Oh hier kan ik me echt zo hard bij aansluiten. En dan inderdaad vooral als het op broeken aankomt.
8 jaar geleden*hug*
8 jaar geleden