Fantasie, het hoofdingrediënt van het leven

Sommigen zijn blij met het leven die ze leiden, andere zijn op zoek naar net iets meer. Om eerlijk te zijn ben ik iemand die zich veel liever in de wereld van de fantasie verdiept dan in deze van het dagelijkse leven. Ik hou er van om mij te verkleden in een van mijn favoriete fictieve karakters. Ik hou er van om met een toverstaf rond te zwaaien en te doen alsof ik een Hogwarts student ben. Ik hou er van om met een tiara rond te lopen en te doen alsof ik mee doe aan de selectie om zo de hand van de prins te winnen. Ik hou er van om vogels op mijn sleutelbeen te tekenen en even stoer te doen als Tris. Ik hou van zoveel fictieve dingen dat ik ze zelf niet allemaal kan opsommen.

Al deze figuren zijn niet zomaar mensen op papier, ze zijn mijn vrienden. Ze zijn vrienden waar ik toevlucht tot kan vinden als het gewone leven weer veel te lastig doet of gewoon te saai is. Soms spendeer ik liever mijn tijd met mijn fictieve vrienden dan met mijn echte vrienden. Ik heb soms namelijk de indruk dat boeken beter mijn gevoelens begrijpen dan mijn werkelijke vrienden. Op de momenten dat ik ze het meest nodig heb vrolijken ze me op. En hoe fantasierijk ze ook zijn, soms beschrijven ze op de juiste manier hoe ik me voel, alsof de auteur of de karakters me begrijpen, iets waarin mijn echte vrienden soms wel eens te kort kunnen schieten.

Andersom gebeurt het ook zo vaak. Ik huil namelijk mee met het verlies van mijn lievelingspersonage, ik kan al snel eens blozen als mijn ship eindelijk elkaar weet te vinden en ik sla al snel mijn boek tegen mijn hoofd als ik het niet eens bent met een keuze van de hoofdpersonage. Dan sta ik vanaf de zijlijn te roepen dat ze de verkeerde keuzes maken. Wil ik de domste ideeën uit hun hoofd praten en ze tips geven hoe het beter kan. Soms wil ik ook helemaal niet stoppen met lezen om weer de wijde wereld in te trekken omdat ik er zeker van wil zijn dat alles goed komt met fictieve kameraden. Ik voel de emoties van mijn fictieve vrienden en wil ze dan ook zo goed mogelijk helpen zoals een vriendin hoort te doen, ook al is het allemaal niet echt. Maar dat maakt mij niet uit.

Boeken zijn voor sommigen onder ons niet gewoon letters op papier, maar een momentopname uit het leven. Ik lees niet enkel boeken, ik beleef ze. Het leven van een boek maakt deel uit van wie ik ben. Het is niet echt de meest sociale bezigheid die er is en misschien leef ik wel te veel in de fictieve wereld dan dat goed voor me is, maar daar hou ik net van. Dat is nu eenmaal wie ik ben en ik heb er geen moment spijt van.

• 1
• 2
• 3

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen