Iedereen heeft wel zijn eigen idee over of het al dan niet sociaal aanvaardbaar is om vrienden te blijven met je ex. Voor de een is dit totaal onmogelijk, voor de ander is er niks vanzelfsprekender. In veel gevallen hangt het dan ook af van de situatie. Hoe lang ben je samen geweest? Waarom is het uit gegaan? Hoe lang kenden jullie elkaar al voor de relatie.

Ik zal eerlijk zijn. Ik ben altijd één van die mensen geweest die per se vrienden wou blijven. Simpelweg omdat ik afscheid nemen geen simpele en al helemaal geen leuke zaak vind. Tot nu. Nu ik mijn eerste serieuze relatie achter de rug heb, begrijp ik pas waarom het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om vrienden te blijven. Nee, sorry, dat is verkeertd uitgedrukt. Ik had al lang begrepen dat dat niet voor iedereen vanzelfsprekend is, maar nu weet ik ook dat er meerdere redenen aan de grond van die keuze kunnen liggen dan alleen maar het klassieke 'ik heb geen gevoelens meer voor jou' of het 'ik heb iemand anders'.
Ik begrijp nu dat teveel gevoelens hebben ook een reden kan zijn waarom vrienden blijven onmogelijk is. Het ligt vast aan mij, maar ik kan het idee om hem gelukkig te zien zijn met iemand anders niet aan. Dat heeft helemaal niets te maken met dat ik er nog niet overheen zou zijn of wat dan ook, integendeel. Ik ben er perfect overheen. Ik denk dat het mijn trots is dat ik niet iemand anders wil zien in slagen in waarin ik heb gefaald.
Ach, ik ben vast weer overdreven egoïstisch en gewoon een overdrijver in het algemeen. Overgevoeligheid is altijd mijn sterkste kant geweest en nee, er zat geen sarcasme in die zin. Maar of je iemand zijn gevoelens nu begrijpt of niet, kan je eigenlijk boos zijn op iemand om wat hij/zij diep vanbinnen voelt?
Kan het mij kwalijk genomen worden dat ik al het contact met mijn ex wil verbreken simpelweg om mijzelf te beschermen van meer pijn?
Ook mij valt het idee, om de jongen waarmee ik zoveel heb meegemaakt nooit meer te zien, zwaar. Echt heel erg zwaar eigenlijk, maar nog steeds zoveel makkelijker dan de andere opties.
Kan iemand het mij verwijten dat ik nu voor een keer mijn eigen held wil en moet zijn?

Ik weet het niet. Om eerlijk te zijn, moest iemand met zo'n verhaal bij mij afkomen, zou ik het ook bullshit vinden en zou ik me ongelooflijk belazerd voelen. Maar het is wel waar. Ik weet dat het geen zin heeft om dit verhaal aan jullie te vertellen omdat er toch niemand is die mijn problemen kan komen oplossen, maar ik hoop dat het duidelijk is dat liefde een complexe zaak is en dat er altijd meer kanten aan het verhaal zijn dan dat je op het eerste zicht zou kunnen denken. Gevoelens maken het leven nu eenmaal moeilijk, maar ook zo mooi. Dus alsjeblieft, als iemand je ooit zoiets komt vertellen, geloof het dan gewoon. Misschien is het wel waar.

Reacties (6)

  • Frisk

    Ik zit nu in mijn eerste relatie en heb nog geen enkele ex. Ik kan dus niet zeggen dat ik weet wat je doormaakt, maar ik denk dat ik het me wel een beetje kan voorstellen. Het begin van mijn relatie ging namelijk heel moeilijk en er waren een hoop problemen. Ik heb toen voor mezelf gekozen. Ik wou gelukkig zijn en jij wilt dat ook. Je wilt geen pijn meer en dat is perfect normaal. Dat je anderen daar misschien meer pijn mee doet, is jammer en je kan je daar slecht voor voelen, maar uiteindelijk moet je jezelf op de eerste plaats zetten. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Dat is niet egoïstisch, dat is gezond. (zolang je niet overdrijft natuurlijk)
    Ik wens je veel succes, je komt er wel uit :)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen