Cultuur.

Ten eerste wil ik mijn excuses aanbieden voor mijn late column, het is enorm druk geweest, de ene deadline volgt de ander op, en nu heb ik eindelijk vakantie en heb ik de tijd kunnen vinden om wat te schrijven.

Ik ben net terug van vijf dagen Barcelona. Tijdens mijn verblijf in die geweldige stad, besefte ik me iets. Ik liep over de Bocceria, de enorme markthal aan de Ramblas. Ik ben iemand die enorm veel houd van lekker eten en ik waardeer het eten altijd enorm. Toen ik daar liep, omringd met enorme Spaanse hammen, vis, fruit, en groenten (en nog veel meer), besefte ik me pas, hoe veel wij wel niet willen als klein land. Ons land heeft veel inwoners, terwijl het land, waarop wij onze groenten en fruit verbouwen, te klein is. Wij rommelen met DNA, alles om het product er zo goed mogelijk uit te laten zien. In landen zoals Spanje en ook Italië, gaat het om de smaak. Wat maakt het uit dat een paprika niet volmaakt rood is? Iedere keer als ik me in een van deze landen bevind, word ik hier weer mee geconfronteerd. Het eten is lekkerder, het is verser, niet volgespoten met allerlei vieze stoffen. We telen alles in kassen, omdat het klimaat hier niet goed genoeg is om tomaten te laten groeien. Ons land is té klein maar wil teveel, en daar moeten we vanaf.

Wij, Nederlanders, eten drie keer per dag. 's Ochtends eten we een boterham met pindakaas of een kom muesli. 's Middags is het weer een boterham en 's avonds eten we warm. In Spanje zitten de Spanjaarden - Catalanen in mijn geval- om elf uur 's ochtends al aan de cava (soort wijn) met tapas. Die mensen eten de hele dag door in kleine tapas tentjes, drinken koffie, nog meer cava en nog meer tapas. Ze eten de hele dag door. Overal zijn eettentjes te vinden, die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat open zijn. Ze gaan naar de markt om een bakje fruit te halen, halen daar hun vis helemaal vers, net als het vlees. Natuurlijk hebben ze supermarkten, maar het overgrote deel van de inwoners van Barcelona gaan naar de Bocceria. De inwoners daar leven buiten. Ze hebben alles in die grote stad. Je wil niet weten hoeveel mensen ik op een skateboard heb gezien, hoeveel er aan het skaten waren, en hoeveel er op van die kleine rode fietsjes rondrijden, om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid mensen die hardloopt (en dat ook nog eens met 25 graden). De mensen zijn warm, de stad is bruisend, de zon schijnt. Als je daar ziet, hoe mensen hun eigen cultuur waarderen, hoe ze genieten van het eten, hoe ze genieten van het buiten zijn, verlang ik soms naar een cultuur als die in Barcelona.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen