Keuzes maken.
‘Jullie beseffen het misschien niet, maar over twee jaar doen jullie examen.’ Dat ene zinnetje hoor ik dag in dag uit. Op dit moment zit ik in 4VWO en worden we doodgegooid met het feit dat het einde van het middelbaar onderwijs in zicht is, terwijl we nog (ruim) twee jaar moeten. Vorig jaar was het tijd voor profielen kiezen, kies wijs, kies de juiste vakken. School regelde wat bezoekjes aan universiteiten, er werden groene boekjes uitgedeeld voor een speciale profieloriëntatie week, en de decaan stond voor de klas de verschillende profielen uit te leggen.
Voor mij stond het allang vast wat ik wilde. Ik wilde het N&G / N&T profiel, de combinatie. Zo gezegd zo gedaan. Op dit moment volg ik de lessen biologie, scheikunde, natuurkunde, wiskunde B, economie, Frans, Cambridge Engels en de verplichte vakken. Opgelucht dat het hele kiezen achter de rug was besloot ik me te focussen op mijn angstaanjagend moeilijke pakket en me compleet te richten op school. Ik weet immers al wat ik wil doen. Dat idee werd volledig van de baan geveegd door mijn decaan. We moeten ons, alweer, gaan oriënteren. Universiteiten, vervolg opleidingen, steden waar je wil studeren, beroepen, ga zo maar door. Want we kunnen niet vroeg genoeg beginnen. Ik vind het prima dat school er zoveel aan doet, maar af en toe kunnen ze te ver gaan. Ze maken je helemaal gek met allerlei keuzes, die je toekomst zouden bepalen en sommige leraren jagen me op stang door te zeggen dat ik een “universitair” type ben.
Al een paar jaar weet ik wat ik wil. Fysiotherapie is hem helemaal voor mij. Ik wilde heel graag iets in de gezondheidszorg doen, maar toch ook genoeg contact houden met mensen. Het beroep past me, maar het is hbo. Mij maakt het absoluut niet uit. Maar ik kan me zo boos maken om het feit dat leraren types hebben voor de universiteit of dat ze gaan zeuren dat je met je vwo diploma meer kan. Ik dacht dat ik klaar was. Ik weet naar welke stad ik wilde, ik wilde dicht bij huis blijven. Tot ik met mijn beide beentjes op de grond werd gezet. De opleiding fysiotherapie heeft de numerus fixus, de gevreesde loting, helaas wordt maar 42 procent van alle aanmeldingen aangenomen, dus tijd voor een plan B. Maar waarom zijn er zo veel beroepen? Ik word helemaal gek, alle informatie wordt naar je hoofd gegooid en het is net of je in een paar seconde een beslissing moet maken die óf werkt, of alles verwoest. Op dit moment zit ik te denken aan criminologie studeren of verloskundige te worden, maar ik wéét het gewoon niet. Ik moet een keuze gaan maken die mijn hele toekomst zal beïnvloeden, en om heel eerlijk te zijn: het maakt me doodsbang.
Reacties (18)
Vaak hebben mensen met een VWO diploma voorang bij lotingen, en als je gemiddeld een acht staat, heb je niets te vrezen. Tenminste, bij de universiteit Leiden, zoals ik dacht gelezen te hebben. En er zijn zoveel beroepen en studies dat ik door de bomen het bos ook niet meer zie, maar ik weet tenminste al wat ik níét wil. Dat vind ik al een goed begin, de afstreepmethode.
1 decennium geledenAls ik jou was, zou ik eens kijken bij universitaire opleidingen, die veel gemeen hebben met fysiotherapie. Zoals ostheopathie, ik ben zelf enorm geholpen met mijn rugklachten door een osteopaat, het is gewoon wonderlijk wat die allemaal van het lichaam weet en hoe hij je van je klachten af kan helpen door middel van massages en pijnloos kraken. Ik weet niet precies of osteopathie universitair of hbo is, maar misschien is het iets voor een plan B?
Zelfs ik, ik zit in het eerste jaar, ben bang om een verkeerde studierichting te kiezen...
1 decennium geledenKom op! we zijn tieners! Hoe kunnen wij nu al zeker weten wat we de rest van ons leven willen doen? En je hebt inderdaad gelijk. Er zijn zóveel beroepen dat je onmogelijk iets kan kiezen. Dan komen nog al die onduidelijke vragen erbij: Ga ik de studie wel aankunnen? Ga ik het op lang termijn nog wel graag doen? Ben ik er goed in? ...
x
1 decennium geledenVoor iedereen die binnenkort zo een moeilijke keuze moet maken: veel succes en ik hoop dat je de juiste keuze maakt
Dit is zo herkenbaar. Ik heb al de keuze gemaakt voor een opleiding, maar nu moet ik wéér gaan kiezen: een vervolgopleiding! En dat terwijl ik liever helemaal niet over de toekomst nadenk en het liefst in bed zou gaan liggen en slapen. Zo erg bang maakt nadenken over de toekomst me.
1 decennium geledendat doen ze ook de hele tijd tegen mij zo, ik leef met je mee!
1 decennium geleden