Hocus pocus, iedereen kan toveren

'Hocus pocus, iedereen kan toveren,
Hocus pocus, iedereen kan toveren,
Nee, je hoeft geen tovenaar of fee te zijn, of een leerling van Merlijn.'

Achter de -op het eerste zicht simpele- liedjesteksten van K3 zit vaak veel meer dan dat je zou denken. Of toch zeker meer dan dat je als kind zou denken. Soms kun je er een iet of wat seksuele zin in gaan zoeken (bv. 'En dan draag ik een matrozenhoed, en niet veel meer dan dat, Ohlalaaa!' (uit liefdeskapitein)), maar bij liedjes als 'Toveren' (zie lyrics hierboven) uit hun musical Doornroosje van ondertussen, ik vermoed, zo'n tien jaar geleden, vind ik persoonlijk dat er een heel mooie betekenis achter zit. Een echte waarheid zelfs. Eén die ik nooit heb begrepen toen ik klein was aangezien ik de teksten toen altijd nogal letterlijk opnam -wat ergens wel eigen is aan kleine kindjes natuurlijk.
Toen begon ik vaak -tevergeefs- enthousiast met mijn toverstokje te zwaaien in de hoop dat het echt zou werken, maar helaas! Mijn broer is nooit in een kikker veranderd, mijn ouders zijn ook nooit van de planeet verdwenen en mijn school is nooit ontploft. (Maar wat niet is kan nog komen natuurlijk!)

Nee, de magie en de toverkunsten waarover gezongen wordt in dit liedje zijn de échte magische toverkunsten in het leven die het leven het leven waard maken. Vriendschap, geluk, liefde, een eerste kus,...
Die dingen die je niet op commando kan krijgen, maar enkel en alleen door door dik en dun steeds jezelf te blijven en in jezelf te blijven geloven. De dingen waar je soms langer op moet wachten dan dat goed voor je is, maar die het uiteindelijk altijd allemaal waard zijn. De dingen die je -vreemd genoeg- eerst moet weggeven voor je ze kan krijgen. De dingen die van jou maken wie je bent en die altijd al hebben kunnen raken, die je al tintelingen gaven voor je ze kon benoemen. De dingen die uiteindelijk het enige zijn die echt tellen als het erop aankomt , als het einde nabij is, of als het alleen nog maar op jou neerkomt. Alles wat je ineens lijkt te kunnen als de nood het hoogst is, de bergen die je ineens kan verzetten als het echt moet, als er plots een klein vonkje overslaat dat alles lijkt te veranderen,...
Of het moment waarom alles plotseling in jouw voordeel lijkt te zijn, als je leven zo uit een sprookjesboek had kunnen komen,...

Wel, die momenten, die gevoelens, dat is de échte magie. Dat is de magie die wij allemaal, groot of klein, heel goed kennen en oh zo graag ervaren. Die magie, daar doe ik het voor. Daarvoor kom ik elke dag opnieuw weer met een glimlach uit mijn bed, zelfs als ik weet dat het een kutdag zal worden en ik alle redenen heb om te blijven liggen. Ja, ik durf te zeggen dat ik leef voor magie. En oké, ik ben misschien wat dat betreft vrij sprookjesachtig aangelegd, maar is kunnen toveren niet iets waar we allemaal van hebben gedroomd in één of andere fase van het leven? Verlangen we stiekem niet allemaal naar een vleugje magie?

Wel, laten we dan vanaf nu elke dag zowel deze soort van magie als het verlangen naar die magie vieren, want niets is mooier dan dat.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen