Mijn Utopia.

- Aangezien er de mogelijkheid is, reacties achter te laten ben ik van plan om een iets andere draai aan mijn columns te gaan geven. Zo nu en dan ga ik vragen stellen over bepaalde onderwerpen, waarop jullie kunnen reageren, als jullie willen natuurlijk. Als het jullie niet bevalt, dan hoor ik dat vanzelf wel . -

Bijeen gevlochten en gedraaide haarstrengen, opgefleurd met kraaltjes en veren. Middeleeuws (lijkende) klederdracht en gevlochten leren schoenen. Kunststof oren, die mijn eigen oren enkel verlengen en een fantasieachtig uiterlijk geven en zoveel prachtige muziek die me tot een hoogtepunt van highheid brengen zonder ook maar enig drugsgebruik. Bij het lezen van mijn eigen woorden krijg ik al helemaal kippenvel en een gevoel van pijnigend verlangen. Er is een festival dat een keer per jaar zomers plaats vindt in de bossen van Lisse in Nederland. Een festival dat mijn hart gestolen heeft en me voor vier dagen zo ontzettend gelukkig laat voelen, dat het echt pijn doet tot diep in mijn hart als ik het festival terrein weer moet verlaten voor 361 dagen.
De geur van verbrandt hout, gebraden vlees, mede en knoflook broden hangt de hele dag om je heen, terwijl er overal om je heen enkel gedanst en genoten wordt, terwijl ze luisteren naar muziek dat wordt geproduceerd op eeuwenoude instrumenten die in de ‘normale wereld’ allang in vergetelheid verloren geraakt zijn. Een van de weinige internationale festivals, dat nog zo ontzettend puur en echt is. Natuurlijk komen er altijd mensen op af die enkel ‘gezien willen worden’. Maar dat blijf je altijd wel houden en dat maakt verder ook niets uit. Iets dat zo groot en écht is, wordt niet zomaar neergehaald zoals bijvoorbeeld de redelijk beroemde ‘Elven Fantasy Fairs’ hier in Nederland die ook al behoorlijk wat roem en bekendheid hebben op Internationaal gebied.

Ieder jaar zie ik weer artiesten, bekende gezichten en vrienden terug van over de hele wereld. Mensen die nog niet eens zozeer denken als ikzelf over dingen, maar wel mensen waar ik me enigszins mee op een lijn bevind. Tot ’s avonds laat word er dan gedanst, gezongen, gedronken en gelachen en dan vraag ik me af waarom de wereld zo naar de klote is als het ook anders kan? Een mens kan al ontzettend veel verschil maken, als is dat iets wat veel mensen helaas niet geloven. Al begrijp ik goed dat dat moeilijk te geloven is met zoveel onzekerheid en vervelende factoren in de wereld, maar zo’n dagen als deze doen me dan weer beseffen dat we wél een verschil kunnen maken en dat we wél ons eigen leven in handen hebben, als we maar willen.

Er zijn veel benamingen voor hetgeen wat ik zojuist beschreef. Woorden die veel gebruikt worden zijn: Utopia, het paradijs, de hemel, de zevende hemel, Garden of Eden/ Tuin van Eden, Cloud-cuckoo-land, Nooitgedachtland/Neverland en Shangri-la. ‘Castlefest’ is mijn Utopia, iets waarvan ik hoop dat het altijd haar puurheid zal behouden en nooit zal ophouden met bestaan.
Wat is jullie ‘Utopia’ of hoe zien jullie je ‘ideale wereld’ voor je?

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen