Gaten

Het is weer eens examentijd, en niet zo maar examentijd: eindexamentijd. Een tijd vol stress, huilbuien en gesmijt met boeken, bij mij dan tenminste en vooral als ik bezig ben met wiskunde.
Dit is ook een tijd zonder al te veel sociale contacten en leuke dingen. Mijn zusje is nu bijvoorbeeld gezellig met een vriendin aan het paardrijden en ik praat met mijn vrienden over binominale verdelingen en uiterwaarden, of ik praat helemaal niet met ze. Leuk is anders.

Maar ik klaag verder niet, want het moet gewoon gebeuren.
Ik moet en zal dat diploma binnen halen, aangezien ik heel graag verder wil leren om te voorkomen dat ik later huizen moet gaan schoonmaken of andere baantjes moet doen waarin niemand zin heeft. Nee, ik moet dat diploma hebben om door te kunnen stromen naar de universiteit en de banen die daarna voor mij klaarstaan.
Het enige waar ik mij momenteel zorgen overmaak, naast de examens natuurlijk, maak jullie maar geen zorgen, ik ben nog wel zo gestrest dat ik braaf aan het leren ben, is dat ik straks in een gat val. Ik ben nu zo druk met mijn studie dat ik geen ander leven meer over heb. Straks valt die studie weg, wat moet ik dan? Wat moet ik gaan doen om er voor te zorgen dat de dagen nuttig blijven, leuk blijven. (Niet dat ik leren leuk vind, maar nuttig is het wel). Wat moet ik doen om die enorme leegte te vullen.

Alvast leren voor mijn studie is geen optie. Punt.
Ik kan opzoek gaan naar een kamer, maar als die eenmaal gevonden is en ingericht is, valt daar in je eentje ook minder lol aan te beleven. Al mijn vrienden vertrekken voor weken naar Turkije, Thailand of Terschelling en zonder hen is het toch minder gezellig in de stad. En komen zij eindelijk terug, ga ik op vakantie. Twee weken met mijn ouders naar Duitsland, omdat zij dat zo graag willen. Vooruit dan maar.
Ik kan werk zoeken. Alleen dat is voor mij een aardige uitdaging. Alle winkels in mijn dorpje willen me niet hebben, dus de enige reeële optie is nu nog de MacDonalds. Bah. Maar daar ga ik verder niet over zeuren, straks ben ik nog een verwend nest, en dat moeten we ook niet hebben.
Bovendien verzin ik tegen die tijd wel wat ik kan doen. Komt goed. Positief blijven, en alles komt goed.

Ik zal überhaupt niet zeuren. Ik heb nog ruim twee weken de tijd van mijn leven, met genoeg te doen. Leren, leren, leren en nog meer leren. Mij schuldig voelen omdat ik slaap, mij schuldig voelen omdat ik met aardrijkskunde bezig ben en niet met Latijn of wiskunde. Lekker stressen, om dan 's avonds met mijn slechte conditie alle frustratie eruit te rennen in de weilanden net buiten mijn dorpje. Ik kan heerlijk rijtjes stampen, jaartallen memoriseren en oorlogen analyseren. Yeehaa!
Ik ga het nog missen.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen