Wanneer is iets waarheid?
Christenen identificeren zich met de Bijbel. Voor Moslims geldt datzelfde met de Koran. Hindoese hebben datzelfde met eeuwenoude geschriften zoals de Sruti, Smitri en Nyaya. Het Taoïsme heeft het boek Daodejing en Joden hebben de Thora . Zo zijn er nog ontelbare voorbeelden op te noemen. Mensen hebben een geloof, omdat het hen helpt, in bijvoorbeeld levensdoelen, misschien wel het verbloemen van angsten, of enkel omdat het volgens hen reflecteert wie of wat zij zijn. Mensen hebben steun aan woorden die staan geschreven in hun geloofsboeken, die hen verder op hun reis door het leven helpen. Maar wanneer is iets waarheid of doet dat er niet toe, zolang je er maar steun aan hebt?
Voor mij zelf zijn het Paganisme en Hindoeïsme heel erg belangrijk, omdat ik me kan vinden in de leef- en denkwijze. Toch pin ik me niet vast op dingen die geschreven staan, omdat ik een prima functionerend brein heb, wat voor zichzelf kan denken. Waarom is het tegenwoordig zo gemakkelijk om gewoon alles en iedereen om ons heen te geloven? Er maar gewoon vanuit te gaan dat de mensen om ons heen weten waar ze over praten en de waarheid spreken? Ik weet dat het heel negatief klinkt, maar hoe kun je nu blind vertrouwen op de mening van een ander, want meer is het in feite niet. Het is een mening, maar is het dan indirect ook meteen de waarheid omdat het ergens in een oud stoffig boek geschreven staat?
Begrijp me niet verkeerd, want ik heb erg veel respect voor de mensen die leren uit eigen ervaring en zich daardoor tot een geloof wenden en daardoor weer verder komen in hun leven. Ik vind het gewoon erg dat er nog te veel mensen zijn, die zomaar geloven in dingen die anderen verkondigen enkel omdat het makkelijk is of hun diepgenestelde angst wegneemt of verhult. Ik heb veel en vaak begrip voor anderen, maar dit is gewoon iets wat ik misschien wel nooit zal begrijpen. Mensen met ‘oogkleppen’ op, bezorgen me letterlijk angst, omdat ze allemaal als makke kuddeschapen een of een aantal personen volgen. En als ik me niet vergis en een beetje goed opgelet heb op school meen ik zelfs dat ‘kuddegedrag’ vaak enkel aanzet tot problemen en negatieve uitwerkingen. Uit eigen ervaring heb ik gemerkt dat het vaak voor niets meer zorgt dan paniekzaaiing.
Wanneer is iets waarheid? En hoe kunnen mensen nu zomaar blind vertrouwen op de mening van een ander, zonder te weten of het hen ook zal helpen of voor hen ook zo zal gelden. Als het neergeschreven staat, is het zo? Kan ik dan zeggen wat ik van iets vind en dat wordt waarheid? En waarom is het zo’n taboe om je uit te spreken over een geloof –of meerdere-, omdat je moet hopen dat je dan geen nekschot krijgt?
Waarschijnlijk denk ik zoals altijd weer veel te lang na over dingen, waar een ander nog niet eens zijn of haar nek voor om draait. Een a-4tje vol geloofsgeneuzel zegt mij al genoeg... Het wordt tijd voor een goed hete douche en ene lekker glas wijn.
Reacties (7)
Oei. Hier moet ik over nadenken. Enerzijds snap ik wat je bedoelt, maar anderzijds helemaal niet. Ik snap waarom mensen geloven, ik doe het zelf ook. Ik heb wel mijn 'eigen' geloof, zeg maar. Ik loop niet gewoon mee. Maar oké, de kans dat mijn geloof de waarheid is...
1 decennium geledenMisschien is de waarheid (meestal) gewoon een mening, aangezien we het toch nooit zeker zullen weten? (:
Ik vertoon ook kuddegedrag. Maar dat is omdat ik mijn rooster niet uit mijn hoofd ken:$
1 decennium geledenVerder heb ik niet zoveel met geloven. Van mij mag iedereen zeggen wat ie wil, en geloven wat ie wil, zolang je elkaar maar respecteerd, en geen geweld gaat gebruiken als iemand een andere mening dan jou heeft en die uitspreekt.
Zo hadden we in de klas laatst een discussie over boerka's. Een jongen uit mijn klas, een islamiet, vond dat die goed waren, want veel mensen hier vond ie er soms bijna halfnaakt bijlopen. Andere mensen uit mijn klas gingen daar dan weer tegenin, en vonden dat ie zich aanstelde, en dat ie zich moest aanpassen aan de Nederlandse cultuur.
Ikzelf had zoiets van, hij zegt toch niet dat jij een boerka moet dragen? Waar maak je je druk om? Laat die mensen gewoon. Zolang ze niet het land uit- of inkunnen zonder gezichtscontrole.
eerlijk gezegd ben ik het helemaal met je eens. misschien een raar onderwerp voor den 14-jarige om over na te denkenz maar het is al meerdere keren in mijn gedachte voorbij gekomen. ik kan zsoms niet aanzien hoe mensen blind iemand volgen, dingen aannemen zonder zelf na te denken. tuurlijk is vertrouwen belangrijk. en als je niemand kan geloven, wat voor wereld is dit dan. maar wees niet blind voor de waarheid door er simpelweg niet baar te zoeken.mijn vader is in zo'n gezin opgegroeid. in den streng gelovig dorpje. maar mijn vader kon zich (gelukkig) niet zomaar bij die waarheid neerleggen. en heeft daarom gekozen die niet meer blind aan te nemen. daarvoor ben ik hem dankbaar. zo heb ik nu de kans mijn mening, mijn waarheid te zoeken.
1 decennium geledenIk ben het er niet mee eens. We leven nu in een tijdperk waarin iedereen als het ware gedwongen wordt alleen te vertrouwen op hun verstand, en niet op kuddegedrag (ik ben hier dus ook door beinvloed denk ik, aangezien ik momenteel tegen de stroom inga
). Ik bedoel dat kuddegedrag nu iets is waar je je tegen moet verzetten, iets slechts, iets makkelijks, weglopen van logisch nadenken, door anderen te volgen. In een zekere zin is dat wel zo, maar wat als we allemaal opnieuw gaan nadenken. Wat als ieder persoon opnieuw het wiel zou uitvinden. Waar komen we dan? Natuurlijk, je moet niet blind vertrouwen op alles wat men zegt, maar wat als je bij alles wat tegen je gezegd wordt, apart gaat nadenken? En waar baseer je je dan op? Op wat iemand anders ooit tegen je gezegd heeft. En zo kom je nergens.
1 decennium geledenIk zeg niet dat nadenken niet goed is, in tegendeel. Maar soms moet je gewoon vertrouwen dat wat iemand zegt waar is, totdat het tegendeel is bewezen.
Tja, ik ben blijkbaar niet de enige die eindeloos over dat soort dingen nadenkt.
1 decennium geleden