Een van de vele vreemde eigenschappen van de mens.
Ik word meestal niet zo heel snel kwaad of geïrriteerd, maar weet je wat ik echt niet kan hebben? Mensen die zeuren over ditjes & datjes. Dat ze zich beklagen over het feit dat ze moeten werken in het weekend, terwijl ze uit willen. Of dat dingen eens een keer niet goed gaan en ze het dan maar meteen opgeven. Wist je dat het leven een heel stuk gemakkelijker is als je niet zoveel zeurt en gewoon ‘doet’? Waarom zou iemand klagen over het feit dat ze een baan hebben, terwijl er miljarden mensen werkeloos zijn en helemaal geen inkomen hebben. Het maakt me kwaad te weten dat ze zelf, vrijwillig, hun leven vergooien door te zeggen dat ze het altijd maar zwaar hebben zonder echt de moeite te doen dat te willen veranderen. Waarom ik daar kwaad om word? Ik heb dat ook altijd gedaan en het is dan letterlijk alsof je vrijwillig je eigen graf graaft, dat is toch belachelijk als je er zo tegenaan kijkt? Het leven kan zo mooi zijn, maar het is letterlijk maar net wat je er zelf van maakt.
Laatst sprak ik na lange tijd weer met een oude vriendin van me en ik wist ook wel weer meteen waarom we elkaar al zo lang niet meer gesproken hadden. Ze was zich enkel aan het beklagen over haar school en haar medeklasgenoten, over haar cijfers en over dat alles zo stressvol was. Ze maakte van alles echt een enorm probleem, terwijl het zo ontzettend makkelijk op te lossen was allemaal. Het enige wat ik op dat moment dacht was:“Ach meid, wees blij dat je lezen zo zorgeloos is en dat je je enkel druk hoeft te maken om je huiswerk. Je hebt een dak boven je hoofd en twee ouders die voor je zorgen en van je houden.” Uiteindelijk reageerde ik maar door te zeggen dat ze zelf haar grootste stressfactor was, maar dat wilde er niet ingaan bij haar, dat was niet zo. Dat was voorlopig waarschijnlijk weer even een van onze laatste gesprekken. Ik kies voor een beter leven, dus kies ik er ook voor de mensen die niet meer goed voor me zijn uit mijn leven te laten. Waarom? Omdat het kan en ik daar zelf voor kies, zo simpel is het nu eenmaal.
Het is jammer dat mensen zich dat pas realiseren wanneer ze alles verloren hebben en pas echt weten hoe het is om niets te hebben of om echt niet meer te willen leven. Pas daarna bedenken mensen zich vaak “Wauw, wat heb ik het altijd makkelijk gehad”. Pas dan beginnen mensen vaak met écht te leven. Vreemd toch eigenlijk? Dat de mens er pas voor kiest voor de volle 100% te leven en te genieten als ze weet hoe het voelt alles te verliezen en de verschrikkelijkste pijn te ervaren. Waarom kiezen we niet gewoon voor de directe weg zodat we gewoon meteen volop van ons leven kunnen genieten? Wat zijn wij mensen eigenlijk toch raar.
Reacties (9)
Eigenlijk ben ik 't er wel helemaal mee eens, al maak ik mij er zelf ook schuldig aan.. maar sowieso ben ik op dat gebied een flapuit, anders loop ik er heel lang mee rond en krijg ik er uiteindelijk maar stress door... wat ik eigenlijk continue heb. Haha :'D Mijn eigen schuld, yah. Het is alleen zo makkelijk om je ergens bij neer te leggen, dan over die drempel te stappen. En ik neem aan dat jij dat weet, omdat jij anders ook niet zo'n stuk zou schrijven. Daarbij kan de mens heel erg egocentrisch zijn daarin, dan denk je niet na over die mensen die 't zoveel erger hebben, omdat het ook ver van je afstaat. Dan zou je er misschien mee geconfronteerd worden door 't zelf te zien of door aangesproken worden door jou x)
1 decennium geleden@Jonsu
1 decennium geledenhet was ook maar een mening van ons:Y)
Leuk stuk :')
1 decennium geledenMijn columns gaan over mijn mening en mijn visie op de wereld, dat wil niet zeggen dat alles wat ik schrijf dé waarheid is. Voor mij misschien, maar dat wil niet zeggen dat dat voor anderen ook zo geld. Ik schrijf dit alles ook enkel uit mijn eigen levenservaring.
@ Scandal. Ja joh, tuurlijk. Ventileren over alles wat je aan je hoofd hebt zo nu en dan daar is helemaal niets mis mee. Maar wanneer is iets ‘je hart luchten’ en wanneer is iets gewoon ‘schaamteloos zorgen dumpen bij een ander’, om vervolgens weer verder te gaan alsof er niets aan de hand is en niets gebeurd is?
En ja, natuurlijk zijn sommige mensen zich er bewuster over als anderen.. Maar de nieuwe generatie van tegenwoordig is zo ver ontwikkeld dat iedereen dat in feite door zou moeten kunnen hebben, als ze maar willen.
wij zijn het niet eens met alles wat je zegt. Voor sommige mensen klopt het, maar vaak genoeg niet. Je meot het ook van de andere kant bekijken. Iedereen heeft zijn eigen problemen en heeft het daar moeilijk mee. Je kan daar niet zomaar oordelen dat het hun eigen schuld is. Oordeel niet te snel dus
1 decennium geledenRobin en ik.
xxx