hahahaaaa, lol, zo deed ik ook bij 100
ohnee, ik was iets erger... ik ging een mega regenboog op de stoep tekenen....
Maaaaaaar omdat het er al zoveel zijn, ga je snel verder toch?
Anders zal ik persoonlijk naar je toe moeten komen om je te dwingen
Ik weet waar je huis woont.
oh weetje wat, k verveel me. K ga ff een lange reactie lullen
Er was eens....
Das achterhaalt. Mijn verhaaltje begint met:
Ooit, heel lang geleden, nog voor de tijd dat schildpadden nog kippen waren en kinderen bij de ING werkten... Was er een klein meisje. Ze heette Hansje en was het liefste meisje van het dorp. Ze woonde samen met haar grootmoeder in een klein huisje op de hei. En elke morgen, om 7:30 stipt, ging de de weide in om bloemetjes te plukken. Ook deze ene dag, vertrok ze weer om 7:30 naar de wei. "Oma, ik ga. Doe niet open voor vreemden." zei ze en gaf haar oma een kus, voor ze met haar mandje vertrok. Ze keek naar de lucht, bedacht zich dat het een dag was als alle anderen en huppelde vrolijk over de weg. Maar ze had het fout. Deze dag was anders dan alle andere dagen ooit.
De wolken waren mooi wit. Té wit.
Het gras was groener dan anders. Haast een ongezonde kleur groen. En de rode wagen van de postbode, reed voor het eerst, niet langs. Hansje keek er raar van op. Maar besloot dat het vast niks was. Niet elke dag kan hetzelfde zijn. Dacht ze.
Maar deze dag, was niet zomaar een andere dag. Toen Hansje in de weide kwam, waren alle bloemen weg. Ze zette een stap verder het gras in. Maar nergens was ook nog maar één bloem te bekennen. Zelfs geen madeliefje of een ander klein bloempje. Ze zette nog een stap verder. Haar ogen werden groot van schrik toen de horizon voor haar, zwart kleurde. Ook het gras veranderde langzaam maar zeker van kleur. Hansje wist niet wat haar overkwam, en liet van schrik haar mandje vallen. Ze rende zo hard ze kon terug naar huis, maar het gras onder haar voeten, was veranderd in pikzwart teer, waardoor haar voeten moeilijk vooruit kwamen. Ze wou gillen, maar een klamme hand met dunne, magere vingers omklemde haar mond. Voor haar zag ze de wereld donker worden. De zon was nergens te bekennen.
Hansje werd wakker. Ze slaakte een zucht van opluchting. Het was maar een droom. Dacht ze. Ze sprong uit bed, en griezelde bij de gedachte aan een donkere wereld. Ze keek op de klok. Het was 7 uur 's ochtends. Precies de tijd dat ze een nieuw hoofdstuk zou moeten plaatsen op haar verhaal op Quizlet.
Ze state haar computer op, en logde in. Toen ze net een hoofdstuk wou activeren, was het al 5 over 7. Ze keek geschrokken op, maar wist toen dat het niet echt uit zou maken.
Een berichtje kwam haar inbox binnen, en ze opende het, nog voor ze het hoofdstuk had geactiveerd.
Ik kom je halen Hansje. Je bent te laat.
stond erin. Hansje keek bang naar het scherm. Dit was vast een grap. Ze verwijderde het berichtje en activeerde het hoofdstuk. Daarna begon ze zich aan te kleden. Maar toen ze uit het raam keek, was de horizon zwart. Het gras vervaagde en een harde wind waaide haar kamer binnen. Nog geschrokken van haar droom hierover rende ze half aangekleed naar de woonkamer. Haar oma lag in de stoel te slapen. Hard schudde Hansje bang aan haar grootmoeders arm. "Oma, oma word wakker!" riep ze. Maar oma werd niet wakker.
Hansje keek verwoed haar oma aan, en zette doodsbenauwd een paar stappen achteruit, tot ze tegen de muur klem stond. Haar oma had een strop om haar hals en uit haar mond stroomde een straaltje bloed.
Hansje gilde zo hard ze kon. De enge hand greep haar bij haar keel. "Ik heb op je hoofdstuk gewacht..." fluisterde een hese stem in haar oor. De muren van haar huis werden zo zwart als inkt. "Maar die was... Net als jou hulp nu is..." ging de stem verder.
"Te laat." de griezelige dunne vingers pakten Hansjes hoofd beter vast. Met één ruk, was alle angst weg. Maar Hansje werd niet wakker deze keer.
THE END!
En, mooi verhaaltje?
Lol, nouja, snel verder schrijven dus... Want als er voor 7 uur morgen ochtend geen stukje is... Dan...
Ben je te laat...
Reageer (6)
Nou, als HEERSBEESTJE's verhaal hieronder je niet door laat schrijven weet ik 't ook niet meer. ;o
1 decennium geledenTja dat moet iets betekenen *wenkbrauw wiebel*.
1 decennium geledenhahahaaaa, lol, zo deed ik ook bij 100





1 decennium geledenohnee, ik was iets erger... ik ging een mega regenboog op de stoep tekenen....
Maaaaaaar omdat het er al zoveel zijn, ga je snel verder toch?
Anders zal ik persoonlijk naar je toe moeten komen om je te dwingen
Ik weet waar je huis woont.
oh weetje wat, k verveel me. K ga ff een lange reactie lullen
Er was eens....
Das achterhaalt. Mijn verhaaltje begint met:
Ooit, heel lang geleden, nog voor de tijd dat schildpadden nog kippen waren en kinderen bij de ING werkten... Was er een klein meisje. Ze heette Hansje en was het liefste meisje van het dorp. Ze woonde samen met haar grootmoeder in een klein huisje op de hei. En elke morgen, om 7:30 stipt, ging de de weide in om bloemetjes te plukken. Ook deze ene dag, vertrok ze weer om 7:30 naar de wei. "Oma, ik ga. Doe niet open voor vreemden." zei ze en gaf haar oma een kus, voor ze met haar mandje vertrok. Ze keek naar de lucht, bedacht zich dat het een dag was als alle anderen en huppelde vrolijk over de weg. Maar ze had het fout. Deze dag was anders dan alle andere dagen ooit.
De wolken waren mooi wit. Té wit.
Het gras was groener dan anders. Haast een ongezonde kleur groen. En de rode wagen van de postbode, reed voor het eerst, niet langs. Hansje keek er raar van op. Maar besloot dat het vast niks was. Niet elke dag kan hetzelfde zijn. Dacht ze.
Maar deze dag, was niet zomaar een andere dag. Toen Hansje in de weide kwam, waren alle bloemen weg. Ze zette een stap verder het gras in. Maar nergens was ook nog maar één bloem te bekennen. Zelfs geen madeliefje of een ander klein bloempje. Ze zette nog een stap verder. Haar ogen werden groot van schrik toen de horizon voor haar, zwart kleurde. Ook het gras veranderde langzaam maar zeker van kleur. Hansje wist niet wat haar overkwam, en liet van schrik haar mandje vallen. Ze rende zo hard ze kon terug naar huis, maar het gras onder haar voeten, was veranderd in pikzwart teer, waardoor haar voeten moeilijk vooruit kwamen. Ze wou gillen, maar een klamme hand met dunne, magere vingers omklemde haar mond. Voor haar zag ze de wereld donker worden. De zon was nergens te bekennen.
Hansje werd wakker. Ze slaakte een zucht van opluchting. Het was maar een droom. Dacht ze. Ze sprong uit bed, en griezelde bij de gedachte aan een donkere wereld. Ze keek op de klok. Het was 7 uur 's ochtends. Precies de tijd dat ze een nieuw hoofdstuk zou moeten plaatsen op haar verhaal op Quizlet.
Ze state haar computer op, en logde in. Toen ze net een hoofdstuk wou activeren, was het al 5 over 7. Ze keek geschrokken op, maar wist toen dat het niet echt uit zou maken.
Een berichtje kwam haar inbox binnen, en ze opende het, nog voor ze het hoofdstuk had geactiveerd.
Ik kom je halen Hansje. Je bent te laat.
stond erin. Hansje keek bang naar het scherm. Dit was vast een grap. Ze verwijderde het berichtje en activeerde het hoofdstuk. Daarna begon ze zich aan te kleden. Maar toen ze uit het raam keek, was de horizon zwart. Het gras vervaagde en een harde wind waaide haar kamer binnen. Nog geschrokken van haar droom hierover rende ze half aangekleed naar de woonkamer. Haar oma lag in de stoel te slapen. Hard schudde Hansje bang aan haar grootmoeders arm. "Oma, oma word wakker!" riep ze. Maar oma werd niet wakker.
Hansje keek verwoed haar oma aan, en zette doodsbenauwd een paar stappen achteruit, tot ze tegen de muur klem stond. Haar oma had een strop om haar hals en uit haar mond stroomde een straaltje bloed.
Hansje gilde zo hard ze kon. De enge hand greep haar bij haar keel. "Ik heb op je hoofdstuk gewacht..." fluisterde een hese stem in haar oor. De muren van haar huis werden zo zwart als inkt. "Maar die was... Net als jou hulp nu is..." ging de stem verder.
"Te laat." de griezelige dunne vingers pakten Hansjes hoofd beter vast. Met één ruk, was alle angst weg. Maar Hansje werd niet wakker deze keer.
THE END!
En, mooi verhaaltje?
Lol, nouja, snel verder schrijven dus... Want als er voor 7 uur morgen ochtend geen stukje is... Dan...
Ben je te laat...
xx
70 abo's nu!! you deserve it!!
1 decennium geledenomg haha snel nieuw hoofdstukje please? x
1 decennium geleden